Ostatni dom po lewej stronie, debiutancki film mistrza horroru Wesa Cravena z 1972 roku, był otoczony kontrowersjami i został zakazany w więcej niż jednym kraju.
Ostatni dom po lewej , debiutancki film mistrza horroru z 1972 roku Wes Craven , był otoczony kontrowersjami, został zakazany w więcej niż jednym kraju. Craven, który niestety zmarł w 2015 roku, był prawdziwym tytanem horroru, wyreżyserował dwa przełomowe hity w 1984 roku. Koszmar na ulicy Elm i 1996 Krzyk . Oba te filmy zrewolucjonizowały wówczas studyjny horror, zwłaszcza jeśli chodzi o słabnący podgatunek slasherów.
Jednak nawet poza tymi triumfami długa kariera Cravena była pełna niezapomnianych horrorów, z których niektóre osiągnęły status kultowy, a inne wciąż czekają na przewartościowanie. Jasne, nie wszystko, co zrobił Craven, trafiło w dziesiątkę, ale nawet najlepsi reżyserzy nie radzą sobie z home runem za każdym zamachem. Craven był filmowcem, który nigdy nie bał się ryzykować, a to sięga aż do jego legendarnego pierwszego filmu, T Ostatni dom po lewej stronie .
Kontynuuj przewijanie, aby czytać dalej Kliknij poniższy przycisk, aby szybko rozpocząć ten artykuł.
Chociaż niewielu prawdopodobnie by to zapewniło Ostatni dom po lewej stronie to film doskonały pod każdym względem, udaje mu się być bardzo skuteczny, choć jego tematyka zdecydowanie nie jest dla osób o słabym sercu. W rzeczywistości to właśnie ta naciskająca przycisk treści sprawiła, że debiut Cravena był niezwykle kontrowersyjny na całym świecie.
Dlaczego ostatni dom po lewej był tak kontrowersyjny
Ostatni dom po lewej jest częściowo oparty na filmie Ingmara Bergmana z 1960 roku Dziewicza wiosna i koncentruje się na dwóch nastoletnich dziewczynach w drodze na koncert, które są torturowane, bite, zgwałcone i zamordowane przez trio psychotycznych przestępców. Później gang udaje się do pobliskiego domu po tymczasowe schronienie, ale okazuje się, że jest to dom jednej z ich ofiar, której rodzice dokonują straszliwej zemsty. Ostatni dom po lewej to szorstki, intensywny, nieubłagany film, na którym na plakacie widniał slogan „Aby uniknąć omdlenia, powtarzaj:„ To tylko film, tylko film, tylko film… ”. Nie trzeba dodawać, że jego treść nie pasowała do różnych tablic cenzury filmów.
Podczas Ostatni dom po lewej z powodzeniem uzyskał ocenę R w USA, istnieją opowieści o zdenerwowanych filmowcach, którzy sami niszczą film po jego wyświetleniu. Film Cravena został całkowicie zakazany w Wielkiej Brytanii, najpierw z kinowej premiery, a później znalazł się na słynnej liście Video Nasties. Musiało minąć aż do 2008 roku, zanim BBFC w końcu dopuści całkowicie nieoszlifowaną wersję Ostatni dom po lewej stronie do wypuszczenia na domowe wideo, po dziesięcioleciach bitew. Film spotkał się z podobnymi okolicznościami w Australii, nie otrzymując żadnego nieprzyciętego wydania w domowym wideo aż do 2004 roku. Chociaż wszystko to było ogromnym źródłem frustracji dla tych, którzy sprzeciwiali się cenzurze lub chcieli obejrzeć film w swoim kraju, pod koniec dzień, kontrowersje prawdopodobnie pomogły ogólnie, jak Ostatni dom po lewej pozostaje nieco niesławnym tytułem teraz, prawie 50 lat później.