Epoka Oświecenia radykalnie zmieniła świat. Oto kilka filmów z epoki, które doskonale oddają dramatycznego ducha tamtych czasów.
Epoka Oświecenia radykalnie zmieniła świat. Był to okres wielkich myślicieli, nowych odkryć i wstrząsów politycznych, gdy wojny rewolucyjne i rewolucyjne idee obaliły stare porządki feudalne i zapoczątkowały ramy współczesnego świata. To właśnie sprawia, że Oświecenie jest tak interesującym okresem, w którym rozgrywają się filmy.
POWIĄZANE: 10 rysunków historycznie dokładnych księżniczek Disneya
To okres, w którym wszystkiego po trochu. Rozkwitł zarówno ateizm, jak i nowe formy chrześcijaństwa. Metoda naukowa została wynaleziona w czasie rozkwitu alchemii. Artyści, odkrywcy, lekarze i żołnierze na nowo odkryli swoje dziedziny. Innymi słowy, Oświecenie jest epickie, ale także głęboko intymne. Mając to wszystko na uwadze, oto dziesięć fantastycznych dramatów, których akcja rozgrywa się w okresie Oświecenia:
Przywrócenie (1995)
Robert Downey Jr. wciela się w postać Roberta Merivela, młodego lekarza, który zostaje zrekrutowany do leczenia pacjenta królewskiego – ulubionego psa króla Karola II. Po uratowaniu życia zwierzęcia Merivel zostaje obdarowany łaską i pozwala mu brać udział w dekadenckich, rozwiązłych przyjęciach króla w pałacu królewskim. Utrzymanie przychylności króla ma tylko jedną cenę: Robert musi poślubić ulubioną kochankę Karola II.
Film ten pięknie odtwarza ducha czasów, ukazując rozwój medycyny, hedonizm monarchii, podziały klasowe i życie kwakrów.
Rozpustnik (2004)
John Wilmot, 2.hrabia Rochester, był poetą, hedonistą i bliskim przyjacielem króla Karola II. W epoce purytanizmu Wilmot był człowiekiem chętnym do walki z pruderią za pomocą pisarstwa o charakterze jednoznacznie seksualnym i odpowiedniego stylu życia.
POWIĄZANE: 5 najbardziej i 5 najmniej dokładnych historycznie programów telewizyjnych wszechczasów
Poetę po mistrzowsku ożywia gra Johnny'ego Deppa. Pasja, poetyka i patos Wilmota ukazują się na ekranie, gdy walczy z ograniczeniami narzuconymi mu przez umartwionego króla i pogarszającym się stanem zdrowia syfilitycznego organizmu.
Amadeusz (1984)
Powszechnie akceptowanym truizmem w Hollywood jest to, że celem filmu jest rozrywka, a nie edukacja. Amadeusz z pewnością nie ma charakteru edukacyjnego, ponieważ jest zbiorem dezinformacji. Jednak na pewno jest zabawnie. Udaje się także uchwycić ducha i geniusz Mozarta, jeśli nie fakty z jego życia.
Film ukazuje młodego Mozarta jako perwersyjnego, kapryśnego uczonego, utalentowanego muzycznie, ale impulsywnego i niedocenianego. Biorąc pod uwagę, że młody mistrz skomponował kiedyś utwór muzyczny zatytułowany „Leck mich im Arsch”, film świetnie się spisał, ukazując jego kontrowersyjne wybryki, jednocześnie oddając emocjonalny ciężar jego geniuszu.
Piękność sceniczna (2004)
Aktorzy w teatrze angielskim byli kiedyś mężczyznami. Głównym bohaterem jest Edward Kynaston, jeden z chłopców z XVII-wiecznego Londynu, który specjalizował się w odgrywaniu postaci kobiecych.
Stage Beauty opowiada o następstwach zezwolenia króla na występy kobiet w teatrze – dekretu, który w zasadzie sprawia, że Kynaston staje się nieistotna. Zaczyna romansować z młodą aktorką Margaret Hughes, pierwszą Angielką występującą na scenie i jedną z pierwszych kobiet, z którymi Kystonian kiedykolwiek miał bliski kontakt.
Szaleństwo króla Jerzego (1994)
Król Jerzy III ma kontrowersyjne miejsce w historii. Jego wojna z koloniami w Nowym Świecie poszła tak źle, że Anglia straciła nad nimi kontrolę, co doprowadziło do powstania Stanów Zjednoczonych jako nowego kraju. W późniejszym życiu stał się również nieobliczalny, gdy jego zdrowie psychiczne zaczęło dramatycznie się pogarszać.
POWIĄZANE: Hiszpańska księżniczka: 5 prawd historycznych (i 5 nieścisłości historycznych)
Z tytułem np Szaleństwo króla Jerzego Fabuła nie jest tajemnicą, ale scenariusz i gra aktorska sprawiają, że jest to niezapomniany film.
Rembrandta (1936)
Na przestrzeni lat powstało wiele filmów przedstawiających dramatyczne biograficzne podejście do życia Rembrandta i wydaje się, że prawie wszystkie tytuły zaczerpnęły od nazwiska artysty. Zdecydowanie najlepszy jest film z 1936 roku z Charlesem Laughtonem w roli głównej.
Zdjęcia, scenografia i kostiumy w tym czarno-białym klasyku znacznie wyprzedzają swoją epokę, ale to gra aktorów ma wręcz szekspirowski charakter dzięki ich żarliwemu oratorstwu i doniosłej subtelności.
Zabić króla (2003)
Angielska wojna domowa toczyła się pomiędzy pogardzanym królem Karolem I a armią parlamentarzysty Olivera Cromwella. Ponieważ wierzono, że królowie odziedziczyli władzę królewską w ramach przysługującego im boskiego prawa, zabicie króla było wówczas praktycznie nie do pomyślenia.
POWIĄZANE: 10 rzeczy w filmach historycznych, o których nie wiedziałeś, że to CGI
Zabić króla zajmuje się Oliverem Cromwellem i królem Karolem I, podczas gdy wydarzenia prowadzą Cromwella i jego przyjaciela Thomasa Fairfaxa do skonfrontowania się z koniecznością zabicia króla.
Kolce (2000)
Markiz de Sade pozostawił niezatarty ślad w historii. Jego lubieżne powieści o BDSM znacznie wyprzedziły swoją epokę zarówno podniecający, jak i filozoficznie przejmujący (w rzeczywistości litera S w BDSM pochodzi od jego imienia).
Kolce to film o ostatnich dniach życia de Sade'a, który zamknięty w sanatorium, argumentuje przeciwko cenzurze i pruderyjności podczas przemycania swoich rękopisów. Za każdym razem, gdy przeciwstawia się swoim porywaczom, ci wymyślają dla niego jakąś nową formę kary, a mimo to przeciwstawia się im z czystej zasady, ucieleśniając zarówno cielesną, jak i filozoficzną naturę swoich pism.
Powiedział (2000)
W 2000 roku ukazały się dwa osobne filmy o markizie de Sade. Film francuski Powiedział jest bardziej dramatyczny i poważny z dwóch, ponieważ francuski arystokrata zostaje postawiony przed sądem zarówno za zbrodnie urodzenia się w rodzinie szlacheckiej, jak i za napisanie powieści Justyna .
Minęły dwie dekady od premiery filmu (i nieco ponad dwa stulecia od zakończenia życia de Sade'a), a mimo to film ten wydaje się dziś szczególnie aktualny. Ponieważ nierówność ekonomiczna spowodowała, że ludzie wzywali do przywrócenia gilotyny, podczas gdy wyzwolenie seksualne jest wykorzystywane do wysadzania w powietrze opresyjnych systemów purytańskich, wydaje się, że Powiedział to rodzaj filmu, który zasługuje na większe uznanie w 2020 roku.
Śmierć Ludwika XIV (2016)
Ten film nie jest dla każdego. Choć film jest arcydziełem samym w sobie, Śmierć Ludwika XIV to powolny, powolny utwór, którego tempo wydaje się odbiegać od współczesnych gustów.
Aktor Jean-Pierre Leaud po mistrzowsku portretuje Ludwika, Króla Słońce, jako mężczyznę przykutego do łóżka z gangreną, którego magisterium jest osłabione zmęczeniem. Śmierć króla jest przez wielu uważana za jedno z wydarzeń, które zapoczątkowało Wiek Oświecenia, co czyni ostatni wpis na liście wydarzeniem podżegającym do całego tego okresu historii.
DALEJ: 10 niedocenianych historycznych programów telewizyjnych (które musisz obejrzeć)