Titanic Jamesa Camerona oparty jest na prawdziwym zatonięciu niesławnego statku o tej samej nazwie, ale jak duża część filmu faktycznie się wydarzyła?
Tytaniczny nadal jest jednym z najbardziej imponujących osiągnięć kinowych i historią, do której widzowie nieustannie powracają, ale ile filmu faktycznie wydarzyło się? Dzięki temu James Cameron stał się szeroko znanym i szanowanym nazwiskiem w branży filmowej Terminator i Terminator 2: Dzień sądu , ale zwrócił na siebie dużo więcej uwagi w 1997 roku Tytaniczny , romantyczno-katastroficzny film oparty na relacjach z zatonięcia RMS Titanic w 1912 roku, które było jego największym i najbardziej ambitnym projektem do tej pory.
Tytaniczny opowiedział historię Rose DeWitt Bukater (Kate Winslet) i Jacka Dawsona (Leonardo DiCaprio), dwóch pasażerów z różnych klas społecznych, którzy zakochali się na pokładzie słynnego statku podczas jego niefortunnej dziewiczej podróży. Tytaniczny był wielkim sukcesem zarówno wśród krytyków, jak i widzów, stając się najbardziej dochodowym filmem wszechczasów (później przewyższonym przez Camerona Awatara w 2010 roku, a następnie przez Marvel’s Avengers: Endgame ) i był chwalony za efekty wizualne i występy, choć niektórzy krytykowali historię miłosną Rose i Jacka. Nadal, Tytaniczny zajmuje szczególne miejsce w sercach fanów i nadal jest jednym z najlepszych dzieł Camerona.
Kontynuuj przewijanie, aby kontynuować czytanie Kliknij poniższy przycisk, aby szybko rozpocząć ten artykuł.
Mimo że Tytaniczny opiera się na prawdziwym zatonięciu statku, a nawet dodał kilka postaci z życia wziętych, nie wszystko w filmie faktycznie się wydarzyło, a Cameron musiał albo zmienić, dodać lub upiększyć niektóre szczegóły, aby pasowały do historii, którą chciał opowiedzieć. Oto ile z Jamesa Camerona Tytaniczny jest realne.
Prawdziwa inspiracja Rose
Mimo że Tytaniczny Główni bohaterowie Rose i Jack byli całkowicie fikcyjni, więc nie było takiego romansu między kobietą pierwszej klasy a mężczyzną trzeciej kategorii, inspirowali się do pewnego stopnia niektórymi prawdziwymi ludźmi, chociaż inspiracja Rose nie ma związku z Titanic. Jak ujawnił Cameron, amerykańska artystka Beatrice Wood była inspiracją dla Rose, ponieważ Cameron czytała jej autobiografię podczas Tytaniczny Rozwoju. Wood był malarzem, rzeźbiarzem, pisarzem i aktorką pochodzącą z rodziny zamożnych ludzi z towarzystwa. Cameron powiedział, że czytając książkę Wooda, zdał sobie sprawę, że opisuje ona niemal dosłownie postać Old Rose, a film Rose to tylko załamanie Beatrice, połączone z wieloma fikcyjnymi elementami . Z pewnością Rose i Beatrice Wood mają pewne podobieństwa, podobnie jak ich zamiłowanie do sztuki i bogate pochodzenie rodzinne, ale Wood nie miał żadnego związku z Titanicem.
Co do Jacka, nikt go nie zainspirował, ale jego imię jest bardzo podobne do nazwiska człowieka, który był na pokładzie Titanica. Mężczyzna, który podpisał kontrakt jako J. Dawson, był pasażerem Titanica, ale J oznaczał Josepha, a nie Jacka, i urodził się w Dublinie. Joseph Dawson nie był zwykłym pasażerem, a właściwie był częścią załogi statku, pracując jako trymer do węgla. Cameron nie wiedział, że istnieje Joseph Dawson, aż do ukończenia scenariusza, więc nazwisko Jacka, które było podobne do imienia Josepha, było zwykłym zbiegiem okoliczności. Grób Josepha Dawsona był później odwiedzany przez wielu gości Tytaniczny został wydany, który zostawił kino, zdjęcia Leonardo DiCaprio i więcej, ponieważ wierzyli, że jest to miejsce spoczynku Jacka Dawsona.
Prawdziwa Molly Brown
Niezapomniana postać Kathy Bates, Molly Brown, była jedną z niewielu ważnych postaci w Tytaniczny na podstawie prawdziwych ludzi, którzy faktycznie byli na pokładzie. Margaret Brown była amerykańską socjalistką i filantropką, ale nie urodziła się w zamożnej rodzinie. Margaret wyszła za mąż za Jamesa Josepha J.J. Browna, który również nie był bogatym człowiekiem, ale rodzina zyskała wielkie bogactwo, gdy jego wysiłki inżynieryjne w górnictwie okazały się kluczowe w produkcji znacznego pokładu rudy. Margaret i J.J. rozstali się w 1909 r., ale nadal opiekowali się sobą, a umowa zapewniła jej rozliczenie pieniężne i miesięczny zasiłek, który umożliwił jej dalsze podróże i pracę społeczną.
Kiedy Titanic uderzył w górę lodową i zaczął tonąć, Margaret pomogła innym pasażerom wejść na pokład łodzi ratunkowych i musiała zostać przekonana, aby opuścili statek w łodzi ratunkowej (łódź ratunkowa nr 6). Kiedy już tam dotarła, nalegała, by łódź ratunkowa zawróciła, aby uratować więcej ludzi, ale członek załogi się sprzeciwił. Margaret zagroziła, że wyrzuci członka załogi za burtę, a źródła różnią się co do tego, czy wrócili i czy znaleźli kogoś żywego. Będąc na RMS Carpathia, statku, który uratował ocalałych z Titanica, Margaret zorganizowała komitet ocalałych, aby zabezpieczyć podstawowe potrzeby dla ocalałych drugiej i trzeciej klasy. Z powodu jej działań media nazwały ją Niezatapialną Molly Brown i zmarła w 1932 roku w wieku 65 lat.
Titanic naprawdę uderzył w górę lodową
Oczywiście zatonięcie Titanica po uderzeniu w górę lodową wydarzyło się naprawdę. 14 kwietnia 1912 r. O godzinie 23:40. (czas statku), załoga zauważyła górę lodową i zaalarmowała most. Pierwszy oficer Willaim Murdoch nakazał okrążenie góry lodowej i zatrzymanie silników, ale nie było wystarczająco dużo czasu i prawa burta statku uderzyła w górę lodową. Uderzenie stworzyło serię otworów poniżej linii wody i chociaż kadłub nie został przebity, został wgnieciony i pozwolił wodzie wsiąkać do środka. Jak pokazano na filmie, według ocalałych fragmenty góry lodowej wylądowały na pokładzie promenady.
Załoga nie była przygotowana na sytuacje awaryjne o takiej wielkości, a ponieważ statki były wtedy postrzegane jako prawie niezatapialne, Titanic miał tylko tyle łodzi ratunkowych, aby pomieścić na pokładzie połowę pasażerów. Załoga również nie wiedziała, jak prawidłowo przeprowadzić ewakuację i zwodowała wiele łodzi ratunkowych ledwo wypełnionych do połowy, pozostawiając pasażerów trzeciej klasy, co spowodowało, że wielu z nich zostało uwięzionych pod pokładami, gdy statek nadal napełniał się wodą. Nieco ponad dwie i pół godziny po tym, jak Titanic uderzył w górę lodową, pokład łodzi zanurzył się pod wodą, a morze wlewało się przez otwarte włazy i kraty, a gdy jego niepodparta rufa wyszła z wody, statek rozpadł się na dwie części.
Titanic zatonął o godzinie 2:20, a większość pozostałych pasażerów i załogi została zanurzona w lodowatej wodzie, umierając w ciągu 15-30 minut. Jak widać na filmie, światła płonęły aż do chwili, gdy statek zatonął, a jak wspomina jeden z ocalałych, nastąpiła seria strasznych eksplozji, prawdopodobnie z kotłów. Wrak Titanica został znaleziony 1 września 1985 roku podczas ekspedycji prowadzonej przez Jean-Louis Michela i Roberta Ballarda, którzy odkryli, że statek w rzeczywistości się rozpadł, ponieważ od dawna uważano, że zatonął w jednym kawałku
Zespół kontynuował grę
Jeden z najbardziej pamiętnych momentów z Tytaniczny to kwartet smyczkowy grający, gdy statek zaczął tonąć. W rzeczywistości zespół nadal grał, ale nie jest jasne, która piosenka była ostatnią, którą zagrali. Ocaleni relacjonowali, że zespół grał Alexander’s Ragtime Band i In The Shadows, a gazety udostępniły ostatnią piosenkę Nearer, My God, To Thee, podczas gdy ci, którzy przeżyli, powiedzieli, że to Song d’Automne.
Starsza para
Kolejnym niezapomnianym (i rozdzierającym serce) momentem jest starsza para pierwszej klasy, która zdecydowała się zostać na statku i przytuliła się do łóżka, gdy ich pokój wypełnił się wodą. Para była właścicielem Macy, Isidorem Strausem i jego żoną Idą, i zaproponowano im miejsce na łodzi ratunkowej nr 8, ale Isidor zdecydował się pozostać na pokładzie tak długo, jak na statku były kobiety. Ida odmówiła opuszczenia męża, a według świadków Ida mu powiedziała mieszkamy razem od wielu lat. Gdzie ty pójdziesz, tam i ja pójdę . Ostatnio widziano ich siedzących na parze leżaków, które świadkowie opisali jako najbardziej niezwykły pokaz miłości i oddania , i tylko ciało Isidora zostało odzyskane.
Pasażerowie zostali uratowani z wody
Jak widać w Tytaniczny , dwie z 16 łodzi ratunkowych wróciły, aby zabrać ocalałych z wody, ale dla niektórych szok i inne były zbyt duże i zginęli na łodziach. Łodzie, które wróciły, to Lifeboat 4, prowadzony przez kwatermistrza Perkisa, który podobno wyciągnął pięć osób z wody (z których tylko trzy przeżyły) oraz Lifeboat 14, na czele z piątym oficerem Haroldem Lowe (granym przez Ioana Gruffuda w Tytaniczny ), który przy pomocy sześcioosobowej załogi roboczej podniósł z wody cztery osoby.
Carpathia uratowała ocalałych
Około 4:00 rano 15 kwietnia ocaleni z Titanica zostali uratowani przez Carpathię, a ciała tych, którzy zginęli na łodziach ratunkowych w nocy, pozostawiono na łodziach i odzyskano je jakiś czas później. Carpathia była skierowana do Fiume w Austro-Węgrzech (obecnie Rijeka w Chorwacji), ale ponieważ nie miała sklepów ani placówek medycznych do opieki nad ocalałymi z Titanica, zmieniła kurs i wróciła do Nowego Jorku, więc ocaleni mogli być właściwie opiekował się. Wielu ocalałych z Titanica żyło jeszcze przez wiele lat, podczas gdy inni ulegli szokowi i innym problemom i zmarli kilka tygodni po katastrofie.