Star Trek: Voyager's Tom Paris powstał na podstawie Nicka Locarno z The Next Generation, ale producenci zdecydowali się nie przywracać Locarno z dobrego powodu.
Star Trek: Voyager's Tom Paris został oparty na Nicku Locarno z Star Trek: The Next Generation , ale producenci Podróżować nie zdecydowałem się na ponowne użycie Locarno z dobrego powodu. Tom Paris, grany przez Roberta Duncana McNeilla, zaczynał jako były oficer Gwiezdnej Floty wyrzucony z pracy z powodu kłamstwa, które opowiedział o swoim udziale w wypadku, w wyniku którego zginęło trzech kolegów oficerów. W Voyager's W odcinku pilotażowym Tom został zwerbowany przez Kapitan Janeway, a kiedy Voyager został następnie wrzucony do Kwadrantu Delta i tam utknął, Kapitan przyznał Tomowi komisję polową porucznikowi. Transformacja Toma z wyrzuconego potępienia w modelowego oficera Gwiezdnej Floty, męża i ojca w ciągu siedmiu sezonów Voyagera, jest jednym z bardziej satysfakcjonujących łuków postaci w serialu.
Kontynuuj przewijanie, aby kontynuować czytanie Kliknij poniższy przycisk, aby szybko rozpocząć ten artykuł.
Zanim jednak Robert Duncan McNeill zagrał Toma Parisa, rozpoczął karierę w Star Trek franczyza na Star Trek: The Next Generation , wcielając się w postać Nicka Locarno w odcinku piątego sezonu „The First Duty”. W odcinku Locarno był kadetem Akademii Gwiezdnej Floty i szefem elitarnej drużyny lotniczej o nazwie Nova Squadron, do której należał także Wesley Crusher. Fabuła „The First Duty” obracała się wokół próby Locarno ukrycia udziału jego i zespołu w wypadku, w którym zginął członek eskadry. Kapitan Jean-Luc Picard nakłonił Wesleya Crushera do powiedzenia prawdy o tym, co się stało, co doprowadziło do tego, że wszyscy czterej pozostali kadeci zostali prawie wyrzuceni, zanim Locarno przejął pełną odpowiedzialność za incydent i był jedynym skazanym na wydalenie.
Historia Locarno posłużyła jako pomysł na fabułę Toma Parisa Star Trek: Voyager , i Voyager's producenci zawsze planowali sprowadzić Roberta Duncana McNeilla z powrotem do roli Toma. Przy tak wielu podobieństwach między dwiema postaciami może się jednak wydawać dziwne, że producenci nie zdecydowali się tylko na przywrócenie Locarno do bardziej rozszerzonej roli. Chociaż mogłoby to być łatwiejsze, producentka Jeri Taylor stwierdziła, że ona i jej koledzy producenci uważali, że działania Locarno w `` The First Duty '' ostatecznie uczyniły go nieodwracalnym jako postać i że byli bardziej zainteresowani historią odkupienia niż dołączeniem ostatecznie niesympatyczny charakter jako część Star Trek: Voyager's główna obsada .
Robert Duncan McNeill również rozwinął ten pomysł, stwierdzając, że wbrew pozorom Locarno i Paryż były w rzeczywistości całkowitym przeciwieństwem. Locarno wydawał się dobrym człowiekiem na powierzchni, ale w głębi duszy tak nie było Star Trek: Voyager pokazał, że Tom Paris był dobrym człowiekiem, który po drodze popełnił kilka błędów. Fakt, że producenci zdecydowali się, aby Tom dobrowolnie przyznał się do swojego udziału w wypadku, zamiast być zmuszonym do zrobienia tego, co zrobił Locarno, jest wymownym rozróżnieniem między tymi dwoma.
Pomysł, że Locarno nie może zostać wykupiony, spotkał się z pewnym sprzeciwem, zwłaszcza ze strony oryginalnych scenarzystów „The First Duty”, Ronalda D. Moore'a i Narena Shankara. Obaj mężczyźni uważali, że pomysł, że Locarno jest nieodwracalny, ale Tom nie jest hipokryzją, i że dwaj bohaterowie byli o wiele bardziej podobni, niż się im przedstawiano. Chociaż hipokryzja wskazana przez Moore'a i Shankara jest prawdopodobnie słuszną kwestią, fani nigdy nie dowiedzą się, czy Locarno mógł się odkupić na Star Trek: Voyager .
Można jednak argumentować, że Tom Paris jako postać sam jest odkupieniem dla Locarno. Fakt, że producenci tak bardzo go wzorowali na Locarno, a nawet nakręcili tego samego aktora, by go zagrał, wiele mówi o ich zainteresowaniu postacią Locarno i prawie łatwo sobie wyobrazić, że Locarno zmienił się w kogoś takiego jak Tom w późniejszym życiu. Star Trek: Voyager ostatecznie rozwinęła historię Locarno, choć przez pryzmat innej postaci, która w końcu miała większy potencjał niż Locarno.