Dzięki wysiłkom utalentowanej obsady i ekipy Ouija: Origin of Evil jest bardziej solidnym horrorem niż bezduszną kontynuacją serii.
Dzięki staraniom utalentowanej obsady i ekipy, Ouija: Pochodzenie zła jest bardziej solidnym horrorem niż bezduszną kontynuacją serii.
Alice Zander (Elizabeth Reaser) jest wdową mieszkającą w Los Angeles około 1967 roku z dwiema córkami: nastoletnią Pauliną (Annalise Basso) i młodszą siostrą Doris (Lulu Wilson). Podczas gdy Alice zarabia pieniądze, wykonując fałszywe seanse żałobne dla ludzi, którzy chcą skontaktować się ze zmarłymi bliskimi zza grobu, Alicja zmaga się z problemami finansowymi i wciąż rozpacza po śmierci męża - jednocześnie starając się wychować dwójkę swoich dzieci. . Działając na zasadzie kaprysu, Alice w ten sposób korzysta z rady Pauliny i kupuje tablicę Ouija, aby włączyć ją do swojej firmy, w nadziei na przyciągnięcie większej liczby klientów.
Alice i Paulina są w szoku, gdy odkrywają, że Doris, korzystając z samej tablicy Ouija, może: tak właściwie rozmawiać ze zmarłymi - a czyniąc to, jest w stanie pomóc swojej rodzinie w radzeniu sobie z ich problemami finansowymi (na więcej niż jeden sposób). Jednak wkrótce zaczyna być jasne, że nowo odkryci „przyjaciele” Doris z drugiej strony nie są tym, na kogo się wydają… i że jedyną rzeczą bardziej niebezpieczną niż tajemnicze duchy, z którymi komunikowała się najmłodsza córka Zandera, mogą być Sama Doris.
Annalis Basso i Lulu Wilson w Ouija: Origin of Evil
Prequel krytycznie oczernionego 2014 roku Ouija film planszowy, Ouija: Pochodzenie zła to zaskakująco solidny dramat/thriller o nadprzyrodzonym horrorze - biorąc pod uwagę, że łatwo mógł być (a większość ludzi prawdopodobnie tak było) przy nadziei to być) pusty wysiłek przekształcenia niedopracowanej adaptacji własności intelektualnej w pełnoprawną franczyzę. Kredyt na to należy w niemałej wysokości do Pochodzenie zła współscenarzysta/reżyser Mike Flanagan, twórca filmowy, który w ostatnich latach wyrobił sobie sławę jako reżyser horrorów dzięki swojej uznanej przez krytyków pracy nad Cicho i w szczególności, oko .
W wyniku tego - w rękach Flanagana, Ouija: Pochodzenie zła stanowi nieoczekiwanie skuteczny hołd dla klasycznych obecnie horrorów, które ukazały się w latach 60. i 70. ( Omen w szczególności i jego wersja tropu „złego dziecka” wisi ciężko nad Pochodzenie zła głowa). To zaczyna się od samego początku filmu, ponieważ Pochodzenie zła rozpoczyna się retro wersją logo Universal Pictures i kontynuuje projekt nadrzędnej narracji; taki, który przyjmuje staromodne podejście do powolnego budowania, dokładnie kierowane przez Flanagana i jego częstego współautora, Jeffa Howarda. Jednocześnie trzeba przyznać, Pochodzenie zła zobowiązanie do służenia Ouija franczyza powstrzymuje ją od wspinania się na te same wyżyny, co najlepsze oferty horrorów wydane do tej pory w tym roku.
Doris (Lulu Wilson) w Ouija: Pochodzenie zła
Jeśli chodzi o to, faktyczne powiązanie z grą planszową Ouija w Pochodzenie zła jest dość wątły. Większa mitologia wykreślona tutaj przez Flanagana i Howarda (i używana do napędzania historii) mogłaby z łatwością stać sama - bez włączenia tablicy. Produkowana masowo tablica Ouija jest równie wątła jak urządzenie fabularne – rodzi więcej pytań o to, jak dokładnie tablica działa, niż odpowiada. Niemniej jednak fabuła „rodziny w niebezpieczeństwie” tkwi w sercu Ouija: Pochodzenie zła jest wystarczająco dobry, aby zrekompensować mniej imponujące Ouija powiązane elementy fabuły, które muszą się tu znaleźć ze względu na franczyzę.
Ponadto, jak wskazano wcześniej, Ouija: Pochodzenie zła dobrze się bawi naśladując niektóre z popularnych elementów stylistycznych wśród horrorów, które były wydawane w czasach, gdy tłem historycznym był film – w tym duża czcionka tytułowa w stylu lat 60. i nieostrość wizualna. Jednak Flanagan i autor zdjęć do filmu, Michael Fimognari (kolejny częsty współpracownik Flanagan), nie przesadzają z ozdobami tutaj i dodają wystarczająco dużo nowoczesnego połysku, aby zrobić Pochodzenie zła poczuć się jak kiczowata imitacja horroru z lat 60.
Alicja (Elizabeth Reaser) w Ouija: Pochodzenie zła
Chociaż filmowi bardziej udaje się wyczarować przerażające chwile i denerwujące pojedyncze ujęcia z kamery niż tworzyć równie niepokojące przerażające sekwencje (takie, w których wyróżnia się ktoś taki jak James Wan), Pochodzenie zła jest podtrzymywany w dziale przestraszeń przez występ Lulu Wilson jako Doris. W rzeczywistości wiele z najbardziej upiornych i mrocznych momentów filmu pochodzi od Wilsona podczas scen, w których nie jest wspomagane przez dziwaczne praktyczne lub cyfrowe efekty. Podczas gdy Doris ostatecznie sprowadza się do wariacji na temat archetypu „złego dziecka”, jest również niezapomnianą wariacją na ten temat.
Elisabeth Reaser ( Saga Zmierzch ), dla porównania, wykonuje dobrą robotę jako Alice Zander - uważała, że motywacje i działania jej postaci czasami bardziej niż zwiększają wiarygodność, aby służyć większej fabule i przynieść Pochodzenie zła do nieuniknionego punktu końcowego, który musi osiągnąć, aby ustawić pierwszy Ouija film. To samo tyczy się Annalise Basso (która gra młodszą wersję postaci Karen Gillan w oko ) jak Paulina, zwykła nastolatka, której własna historia nie jest tak rozwinięta, jak mogłaby być, gdyby pierwsza Ouija raty nie ustalono już, jakie jest jej ostateczne przeznaczenie.
Elizabeth Reaser, Lulu Wilson i Henry Thomas w Ouija: Origin of Evil
Niemniej jednak te trzy leady tworzą razem fajną rodzinną dynamikę i dają Pochodzenie zła emocjonalny rdzeń - aby pogodzić się ze wszystkimi jego strachami i położeniem fundamentów pod pierwszą część w Ouija franczyzowa. Reszta obsady obejmuje tylko dwóch wybitnych drugoplanowych graczy w Parker Mack ( Symulować coś) i Henry Thomas ( Zdrada ) jako, odpowiednio, miłość Pauliny interesuje Mikeya i ojca Toma, samego wdowca, który ma na wpół romantyczne napięcie z Alicją. Z tej pary Henry ma większy wpływ na przebieg fabuły filmu – jego główną funkcją jest posunięcie fabuły do przodu, ponieważ sam ojciec Tom nie odbywa dużej duchowej (ani fizycznej) podróży w Pochodzenie zła .
Dzięki staraniom utalentowanej obsady i ekipy, Ouija: Pochodzenie zła jest bardziej solidnym horrorem niż bezduszną kontynuacją serii. Mimo to, choć film jest lepszy niż można by się spodziewać Ouija prequel być, to nie do końca sprawia, że ta nieruchomość powinna żyć; raczej sugeruje, że reżyserowi i obsadzie lepiej byłoby pracować nad materiałem z mniejszą liczbą wbudowanych ograniczeń twórczych. W sumie jednak Pochodzenie zła to dobra rozrywka na Halloween - a ponieważ prequel można oglądać jako samodzielny film (pomijając scenę po napisach), oglądając pierwszy Ouija wyprzedzanie nie jest koniecznością. Pochodzenie zła sugeruje, że nawet pozornie gotówkowe raty franczyzy z horrorami mogą się dobrze udać, z odpowiednim reżyserem na pokładzie; może jest nadzieja na Gasną światła reżyseria Davida F. Sandberga Annabelle 2 jeszcze.
ZWIASTUN FILMU
Ouija: Pochodzenie zła gra teraz w kinach w USA w całym kraju. Trwa 99 minut i jest oceniany jako PG-13 za niepokojące obrazy, grozę i elementy tematyczne.
Daj nam znać, co myślisz o filmie w sekcji komentarzy!