Kiss Kiss Bang Bang jest w dobrym towarzystwie, biorąc pod uwagę wszystkie inne postmodernistyczne filmy noir, które warto obejrzeć.
Film noir to jeden z najważniejszych gatunków w historii kina. Niektóre z największych filmów, jakie kiedykolwiek powstały, to filmy noir: Podwójne odszkodowania , Bulwar Zachodzącego Słońca , Kiss Me Deadly . Ale jak w przypadku każdego gatunku, który istnieje od kilku dziesięcioleci, tropy noir w końcu stały się sztywne i nieświeże, publiczność odeszła od tego rodzaju bohatera, który sprzedawali w tych filmach, i przynajmniej w swojej tradycyjnej formie film noir powoli wymarł.
Na szczęście, jak w przypadku każdego gatunku przeżywającego kryzys, dało to gawędziarzom okazję do rozerwania tuszy noir jak rój sępów, dekonstrukcji jego konwencji i kontemplacji przekazów. Shane'a Blacka Kiss Kiss Bang Bang jest doskonałym przykładem postmodernistycznego noir, ale nie był pierwszym (ani ostatnim).
10Kiss Kiss Bang Bang (2005)
W pojawienie się w styczniu 2020 r. w dniu Doświadczenie Joe Rogana , Robert Downey, Jr. ominął wszystkie swoje hity Marvela i ogłosił Shane'a Blacka Kiss Kiss Bang Bang być najlepszym filmem, jaki kiedykolwiek zrobiłem. Kryminalnie niedoceniany po premierze, Kiss Kiss Bang Bang jest przebiegle wywrotowy w sposób, w jaki tylko czarne mogą się odnieść.
W rolach głównych Val Kilmer jako prywatny oko i Robert Downey Jr. jako oszust, który zmienił się w aktora pomagającego mu w sprawie, Kiss Kiss Bang Bang to samoświadomy noir z czarną jak smoła komiczną wrażliwością.
9Długie pożegnanie (1973)
Filmowa adaptacja przełomowej powieści kryminalnej Raymonda Chandlera Roberta Altmana Długie pożegnanie dekonstruuje zarówno tropy filmu noir, jak i kruchość amerykańskiego snu.
Portret Philipa Marlowe'a autorstwa Elliotta Goulda stanowi ostry kontrapunkt dla kultowego spojrzenia Humphreya Bogarta na postać. (Jeśli chodzi o Batmana, to Michael Keaton do Adama Westa Bogarta). Adaptacja scenariusza autorstwa Leigh Brackett - jednego z największych pisarzy wszechczasów, okrzyknięta Królową Opery Kosmicznej - która wcześniej napisała 1946 Wielki sen dla Marlowe Bogarta, mistrzowsko zaktualizował zmęczony wówczas stereotyp prywatnego oka dla jeszcze bardziej rozczarowanej współczesnej publiczności.
8Delikatnie ich zabijać (2012)
Z pozoru Andrew Dominik Zabijanie ich delikatnie to brutalny thriller kryminalny opowiadający o napadzie na mafijną grę karcianą i zatrudnionym do jej rozwiązania egzekutorze, który działa równie spektakularnie, jak w gwiazdorskiej obsadzie, w tym Brad Pitt, James Gandolfini i Ray Liotta.
Ale jest też satyryczny wątek, jako że krach kryminalnej gospodarki w następstwie tego napadu staje się przejmującą metaforą Wielkiej Recesji.
7Wściekłe psy (1992)
Debiutancki film Quentina Tarantino Rezerwowe Psy to coś w rodzaju paska Möbiusa o kinowych wpływach. Po tym, jak reżyserzy tacy jak Howard Hawks i John Huston zdefiniowali amerykański noir, francuscy reżyserzy, tacy jak Jean-Pierre Melville i Jean-Luc Godard, zdekonstruowali go za granicą. Następnie Tarantino przywiózł do Ameryki dekonstrukcję amerykańskich noirów autorstwa Melville'a i Godarda.
Fabuła Rezerwowe Psy został porównany do Stanleya Kubricka Zabijanie , ale jest kilka kluczowych różnic, takich jak brak wyraźnego przedstawienia napadu i nieuporządkowania historii, aby zmaksymalizować napięcie. Rezerwowe Psy jest tak samo powiewem świeżości dla nowych widzów, jak dla współczesnych kinomanów w 1992 roku.
6Kto wrobił królika Rogera (1988)
Robert Zemeckis ” Kto wrobił królika Rogera to tradycyjny film noir z niespodzianką: akcja toczy się w świecie, w którym ludzie współistnieją z postaciami z kreskówek. Ten film jest jednym z najlepszych połączeń akcji na żywo i animacji, jakie kiedykolwiek stworzono Kosmiczny mecz i Pokrętła i miotły w kurzu z wszelkiego rodzaju przełomowymi innowacjami technicznymi.
Nieżyjący już, wspaniały Bob Hoskins występuje w roli detektywa nastawionego na karykatury, którego zadaniem jest udowodnienie niewinności królika rysunkowego, gdy zostaje oskarżony o morderstwo.
5Dysk (2011)
Zręcznie zaprojektowany neo-noir Nicolasa Winding Refna Napęd ma o wiele więcej do zaoferowania niż tylko żywe ujęcia rozmyślającego Ryana Goslinga przejeżdżającego przez zalane neonami ulice Los Angeles, ale te ujęcia są tak wspaniałe, że film nadal byłby wart obejrzenia, gdyby tak było.
Film jest w rzeczywistości ostrym przewrotem w stosunku do zwykłego przedstawiania przemocy w filmach. Po tym, jak Driver powoli nawiązał kontakt ze swoją sąsiadką Irene, jest przerażona, widząc jego prawdziwą mroczną naturę, kiedy kopie mężczyznę na śmierć w windzie, aby ją chronić.
4Taksówkarz (1976)
Podczas gdy filmy noir z lat 40. i 50. kręciły się wokół weteranów II wojny światowej i wojny koreańskiej, arcydzieło neo-noir Martina Scorsese z 1976 r. Kierowca taksówki opowiada historię żołnierza piechoty morskiej, który wraca z Wietnamu z zespołem stresu pourazowego i bezsenności. Wypełnia swoje dni i noce, jeżdżąc taksówką po Nowym Jorku i ostatecznie decyduje się chwycić za broń i wymierzyć sprawiedliwość stróżów prawa, kiedy spotyka 12-letnią prostytutkę.
Oprócz klasyków filmu noir, Scorsese wykorzystał także utwory Johna Forda Poszukiwacze jako wpływ na Kierowca taksówki , ponieważ obie historie obracają się wokół mężczyzn, którzy wyruszają na ratunek młodym dziewczętom, tylko po to, by przekonać się, że nie chcą być zbawieni.
3Blade Runner (1982)
Trzy lata po wizycie w kosmosie w Kosmici , Ridley Scott nakręcił w przyszłości twardy film noir. Chinatown był pionierem podgatunku neo-noir, ale Blade Runner wprowadził do niego elementy science-fiction.
Scott dostosował prowokującą do myślenia powieść Philipa K. Dicka Czy androidy marzą o elektrycznych owcach? z kilkoma zgrabnymi spinami na tropach noir, takich jak cybernetyczna femme fatale i kontrastowe oświetlenie z neonów.
dwaWielki Lebowski (1988)
Z Big Lebowski , bracia Coen zaprezentowali typowy Chandleresque noir z jedną kluczową różnicą: co by było, gdyby zamiast papierosów z łańcuszkiem, Philip Marlowe palił skręty? Jeff the Dude Lebowski płonie nawet w środku wypełnionego ekspozycjami monologu.
Jeff Bridges zakotwicza film jako beztroski, bezrobotny, biały melonik z Rosjanami, palący trawkę, potykający się o zawiłą tajemniczą fabułę dzięki błędnej tożsamości, ale ma silne wsparcie ze strony Julianne Moore, Steve'a Buscemiego, Johna Turturro i zwłaszcza Johna Goodmana, który dał jeden ze swoich najsilniejszych występów w historii jako porywczy weteran wojny w Wietnamie, Walter Sobchak.
1Bez tchu (1960)
Debiut reżyserski Jeana-Luca Godarda Zdyszany jest często określany jako jeden z największych filmów, jakie kiedykolwiek powstały, i punkt zwrotny w historii kina. To samoświadomy riff o filmach noir, którego bohater Michel wzoruje się na ekranowej osobowości Humphreya Bogarta.
W scenie otwierającej kradnie samochód i zabija policjanta. Szarpany montaż odbiera Michelowi jego lodowaty moment z Bogartem i stanowi przykład nawiedzonej rzeczywistości morderstwa, gdy hollywoodzki spektakl zostaje rozdrobniony. Michel unika policji do końca filmu, zatrzymując się u amerykańskiego studenta, a film staje się historią miłosną.