The Impossible opiera się na prawdziwej historii, więc jak dokładna jest fabuła filmu o tsunami? Oto, co musisz wiedzieć o wskazówkach Marii Belón.
Niemożliwe opiera się na prawdziwej historii, więc jak dokładna jest narracja filmu o tsunami? Hiszpański filmowiec J. A. Bayona wyreżyserował film z 2012 roku, który zaowocował jedną nominacją do Oscara i filmem kasowym, który czterokrotnie zwiększył budżet 45 milionów dolarów. Niemożliwe przedstawia Toma Hollanda w swojej debiutanckiej roli w filmie aktorskim i zawiera przerażające sekwencje o przetrwaniu, ale to serce filmu sprawia, że jest tak emocjonalnie rezonansowy.
W Niemożliwe , rodzina Bennett podróżuje z Japonii do Khao Lak w Tajlandii na świąteczną wycieczkę w 2004 roku. Henry (Ewan McGregor) informuje swoją żonę Marię (Naomi Watts), że może stracić pracę w najbliższych dniach, ale zamiast martwić się o to, co może się wydarzyć, para postanawia odpocząć iw pełni cieszyć się tym doświadczeniem, spędzając czas z dziećmi. : Lucas (Holandia), Thomas (Samuel Joslin) i Simon (Oaklee Pendergast). Dzień po przybyciu do Tajlandii trzęsienie ziemi i tsunami niszczy lokalną społeczność i zmusza Bennettów do indywidualnej walki o życie.
Kontynuuj przewijanie, aby kontynuować czytanie Kliknij poniższy przycisk, aby szybko rozpocząć ten artykuł.
Fabuła dla Niemożliwe została zainspirowana prawdziwą rodziną, która przetrwała trzęsienie ziemi i tsunami na Oceanie Indyjskim w 2004 roku w Khao Lak w Tajlandii. Główny dramat filmu koncentruje się na wysiłkach każdego członka rodziny, aby pozostać przy życiu, i tym, jak ostatecznie odnajdują się pomimo okoliczności. Watts otrzymała nominację do Oscara za wybitną rolę kobiety, która walczy z zagrażającymi życiu urazami fizycznymi, martwiąc się o los swojego męża i dzieci. Teraz przesyłam strumieniowo w serwisie Netflix, Niemożliwe przeważnie pozostaje wierna oryginalnej historii, ale wprowadza pewne poprawki narracyjne ze względu na hollywoodzkie cele marketingowe.
Jak niemożliwe zmienia się główna rodzina
Niemożliwe została zainspirowana doświadczeniami Maríi Belón, która wraz z mężem Enrique i trójką dzieci (Lucas, Simón i Tomás) przeżyła trzęsienie ziemi na Oceanie Indyjskim w 2004 roku. Przy filmie María podobno współpracowała bezpośrednio ze scenarzystą Sergio G. Sánchezem, aby zapewnić autentyczność fabuły. Ogólnie, Niemożliwe pozostaje wierny oryginalnej historii, w której Belóns stają się Bennettami. Imię Marii pozostaje takie samo, choć bez znaku diakrytycznego, a imię Enrique zostało zmienione na Henry. Imiona dzieci również pozostają takie same, ale znaki diakrytyczne zostały usunięte dla Simóna i Tomása.
Sánchez zauważył, że narodowość rodziny Bennettów nigdy nie została wyjaśniona, ponieważ chciał, aby historia miała uniwersalny urok. A mając dwie międzynarodowe gwiazdy w rolach głównych, producenci byli w stanie wprowadzić na rynek Niemożliwe jako produkcja hollywoodzka. Zamiast kręcić hiszpański film o hiszpańskiej historii, Bayona i María zgodzili się, że charakterystyka postaci może zostać nieco zmodyfikowana, aby dotrzeć do szerszej publiczności.
Wyjaśnienie krytyki wybielania Niemożliwego
Gdy Niemożliwe wydany, kilka dystrybutorów wezwało film do „wybielenia” narracji. Oznacza to, że do ról wybrano kilku białych wykonawców zamiast hiszpańskich wykonawców, którzy mogliby bardziej autentycznie przedstawiać rodzinę Belón. Artykuł ze stycznia 2013 r. W Opiekun stwierdza, że Niemożliwe „koncentruje się nie na losie rdzennych ofiar, ale na mniej wstrząsających doświadczeniach uprzywilejowanych białych gości”. Miesiąc wcześniej, dwa Łupek dziennikarze debatowali, czy nie Niemożliwe jest 'naganny.' A wcześniej Niemożliwe nawet wydany, Szkoła filmowa odrzuca skomentował „białe bogactwo” przyczepy.
W rzeczywistości María osobiście wybrała Watts, aby ją przedstawić Niemożliwe . Mogła wybrać znaną hiszpańską aktorkę, która przyciągałaby uwagę głównego nurtu, taką jak Penélope Cruz, ale zamiast tego wybrała aktorkę, która zrobiła na niej wrażenie podczas oglądania 21 gramów , dramat z 2003 roku w reżyserii meksykańskiego reżysera Alejandro Gonzáleza Iñárritu. Oskarżenia o wybielanie są z pewnością słuszne, ale sama obsada nie jest wyłącznie biała, ale składa się z różnych Tajów. W grudniu 2012 r. McGregor odniósł się do kontrowersji związanych z wybielaniem [via Opiekun ] i podsumował ducha filmu:
„Postać Naomi zostaje uratowana przez Tajlandczyka i zabrana w bezpieczne miejsce do tajskiej wioski, gdzie tajskie kobiety ją ubierają… W szpitalu wszyscy są tajskimi pielęgniarkami i tajskimi lekarzami - widać tylko Tajów ratujących życie i pomagających”.
Tsunami In The Impossible Vs. Prawdziwe życie
Niemożliwe został nakręcony w ośrodku Orchid Beach w Tajlandii, w tym samym miejscu, w którym zatrzymała się rodzina Belón, gdy uderzyło tsunami. W przypadku sceny z falami Watts i Holland spędzili czas w hiszpańskim zbiorniku na wodę, a efekty specjalne zostały później dodane cyfrowo. Według Marii (przez Los Angeles Times ), jej rodzina odwiedziła zbiór Niemożliwe i poinstruował wykonawców o tym, czego indywidualnie doświadczyli, gdy nadeszło tsunami. W filmie członkowie obsady stoją nawet dokładnie w tych samych miejscach, w których byli członkowie rodziny Belón. Per María:
Niemal czułem tam wszystkie dusze. Padało, padało i padało przez cały czas zdjęciowy. I nie powinno padać ... To była pora sucha. Bayona mówiła: „Maria, co się dzieje?”, A ja odpowiadałem: „Oni muszą płakać. Pozwól im.''
Kiedy tsunami pochłonęło ośrodek, María złamała nos, rozdarła nogę i doświadczyła krwawienia w nerkach, pęcherzu i jelitach, co jest zgodne z tym, co znosi Watts. Niemożliwe . W październiku 2020 roku María pojawiła się w filmie motywacyjnym dla BCC Speakers [via youtube ] i wyjaśnia, że podwodne sceny w Niemożliwe zostały zaprojektowane tak, aby wszyscy widzowie dokładnie poczuli to, co czuli ofiary podczas tsunami.
Szpital Niemożliwego i spotkanie rodzinne vs. Prawdziwe życie
Według Marii pisała listy do Niemożliwe twórców filmowych, którzy przekazali jej doświadczenia z pobytu w szpitalu. Zdjęcia zostały następnie zastosowane do produkcji filmu. W liście zatytułowanym Delirium María wspomina swoje uczucia podczas utraty znacznej ilości krwi:
„[Lekarze] odcięli kawałek nogi. Poczułem szarpnięcie. Czy mogą wrzucić to do oceanu. On jest głodny. Bardzo głodny. Dlatego ugryzł nas wszystkich…
Niemożliwe Scena zjazdu rodzinnego jest szczególnie poruszająca, ponieważ postać Watts zastanawia się, czy rzeczywiście nie żyje. Jak się okazuje, ten konkretny moment był również oparty na jednym z listów Marii do Bayony i firmy:
Mówią cicho moje imię. Krzycz to głośniej. Już idę w kierunku tunelu. .... „Mamo, mamo, obudź się. Czy dostałeś się na tę samą falę co ja? ”Simon jest pokryty błotem. Tomas z pulchnymi policzkami i pokrytą łzami twarzą jest obok niego. Ma zadrapania i krew. Jest bardzo smutny i bardzo poważny. „Mamo, nie cieszysz się, że nas widzisz?”
Niemożliwe było chwalone za swoją dokładność przez innych ocalałych
Niemożliwe został publicznie pochwalony przez kilku ocalałych; świadectwo wskazówek Marii i dbałości o szczegóły podczas produkcji. W 2013 roku Simon Jenkins stwierdził [via Opiekun ] że on był 'sfrustrowany' przez oskarżenie o wybielanie, w szczególności sugestię, że film był skoncentrowany „uprzywilejowani biali goście”. Według Jenkinsa Niemożliwe odzwierciedla jego własne doświadczenia z Tajlandii:
`` Zarówno dla mojego (wtedy) 16-letniego ja, jak i dla rodziny Belón, to Tajowie brodzili w osiadłej wodzie po tym, jak uderzyła pierwsza fala, aby pomóc jednostkom i rodzinom ... Tajowie właśnie stracili wszystko - domy, firmy, rodziny - ale ich instynkt polegał na pomaganiu turystom ”.
Niedobitek Rick Von Feldt również wyraził uznanie dla Niemożliwe w 2013 , stwierdzając, że film zawiera szczegóły, o których on i inny ocalały o imieniu Peter zapomnieli. Von Feldt również chwali Niemożliwe za schwytanie wszystkich niebezpiecznych przedmiotów, które wirowały w wodzie po uderzeniu tsunami. Wspomina, że był uwięziony w „pralka ze śmiercionośnymi odpadkami”.
Zastanawiając się, jak to zrobić Niemożliwe będą oglądane przez innych ocalałych, María zasugerowała, że przesłanie filmu, miejmy nadzieję, będzie się najbardziej wyróżniać: Pomyślałem: „Oni wybaczą mi każdy błąd, który popełniłem… To dla ludzi, którzy tego nie zrobili i dla ludzi, którzy żyją. Myślę o nich każdego dnia - o tych, którzy cierpią, o tych, którzy tęsknią za ludźmi ”.