Niespodzianka wybuchowa gwiazda Strażników Galaktyki Cz. 2 to niebieski Michael Rooker z dużą czerwoną płetwą na głowie.
Ostrzeżenie: poniższe zawiera spoilery dla Strażnicy Galaktyki Cz. 2
-
Kiedy Michael Rooker został obsadzony jako Yondu Udonta w strażnicy Galaktyki to było jak jeden wielki żart. Aktor jest bliskim przyjacielem reżysera Jamesa Gunna, więc jego zaangażowanie w film (wraz z bratem Gunna, Seanem, zarówno jako pomocnik Ravager, Kraglin, jak i dublet aktorski Rocketa) wyglądało na sposób na akceptowalny nepotyzm. Podczas gdy wybór konkretnej postaci był celowym ukłonem w stronę komiksów; Yondu jest członkiem założycielem oryginalnego roku 3000 Guardians w druku, więc to, że tam był, odpowiadał za bardziej nowoczesny skład zespołu.
Mimo że początkowo Rooker zdecydowanie wywarł wpływ, tak naprawdę w sequelu zdobył swoje miejsce jako część kosmicznego uniwersum Marvela. Strażnicy Galaktyki Cz. 2 rzuca się w oczy – mimo że jest to utwór skoncentrowany na postaci – tak naprawdę nie ma zbyt wiele na drodze do rzeczywistego rozwoju postaci, ale jedynym miejscem, w którym to nie jest prawda, jest Yondu. Dowiadujemy się o przeszłości antybohatera, wstrząsa się jego fundamentami i, co najważniejsze, jego historia kończy się fatalnie, gdy poświęca się, by ocalić swojego przybranego syna, Star-Lorda.
Ten ostatni punkt jest ważny, jak widać Vol. 2 zrób tę rzadką rzecz, aby aktywnie zakończyć bieg postaci Marvela, dzięki czemu rozwój Yondu będzie in Strażnicy 2 to jego epitafium MCU. Oczywiście, pomimo 48 lat istnienia, nie jest bohaterem z listy A, gdzie niewłaściwe postępowanie wywołałoby gniew fanów przez dziesięciolecia, a la Batman lub Spidey, ale nie powinno to przeszkadzać nam w pytaniu, czy robić z nim prace.
Retconning Yondu z pierwszego filmu
Mimo że Strażnicy Galaktyki Cz. 2 nie ma zbyt złożonej narracji, nadal robi sporo ciężkiego podnoszenia w tym, jak przerabia oryginał. Pozornie ma to wyjaśniać historię Star-Lorda, ze zmienioną naturą jego narodzin, śmierci matki i odejścia z Ziemi, ale ze względu na bliskość Yondu do wszystkiego, on również przechodzi wielką zmianę.
W pierwszym filmie jest piratem z sercem; szybki w gniewie, zdecydowanie ktoś, kogo nie chciałbyś przekroczyć i posiadający obce spojrzenie na jedzenie innych ludzi, ale ostatecznie współczujący i wyrozumiały dla Petera. Od jego wprowadzenia w Vol. 2 to się zmieniło, ze smutną samotnością leżącą u podstaw jego wybryków w kosmicznym burdelu Contraxia, i to po prostu odchodzi. Nie jest tylko piratem z sercem, ale sercem, które jest jednocześnie wykonane ze złota i niesamowicie miękkie.
Idąc dalej, wszystko, co robił wcześniej, zostaje subtelnie przeformułowane. Okazuje się, że był kozłem Ego, używanym do zbierania wielu dzieci Celestial w ramach jego spisek na galaktyczną dominację , ale kiedy przyszło do Petera, miał już dość i uciekł. Zarówno on, jak i Quill przytaczają wymówkę, że pół-Terran jest mały, a zatem dobry do kradzieży, jako powód, co ujawnia wiele z jego szorstkości z oryginału – na przykład powstrzymanie Ravagerów przed zjedzeniem Star-Lorda – jako akt. Zostało to przybite do domu przez jego ekskomunikę z głównej paczki przez Starhawk; jego historia z postacią Sylvestra Stallone'a (którą przyjrzymy się bardziej szczegółowo) pokazuje, że jest altruistycznym bohaterem, który się zgubił.
Jest drobny problem polegający na tym, że musi cofnąć rozwój w drugiej połowie filmu z 2014 roku – Yondu łączy siły ze Strażnikami, jest dumny z pokonania Ronana przez Quill i śmieje się z tego, że został dosłownie wyrzucony z Kamienia Nieskończoności – ale jest jednak ciekawy krok, który czyni go jednym z Vol. 2 ciekawszych graczy.
Relacje z opiekunami
Jednak, chociaż wszystko to wzmacnia Yondu, kiedy naprawdę je rozbijasz, jest to mniej dobrze obsługiwane w filmie, jak pokazano. Scenariusz marnuje rozwój postaci i pozostawia wątki niedożywione, aż do ich wypłaty, co jest niezwykle widoczne w przypadku Yondu.
Będąc zewnętrznym Strażnikiem, większość jego rozwoju odbywa się w reakcji na głównych członków, co niestety opłaca się głównie w dwóch dosadnych scenach. Pierwszym z nich jest nieoczekiwane porównanie do Rocketa, w którym para wściekłych brutali odkrywa, że oboje nie są tak różni, zasadniczo kończąc Yondu powoli pogodząc się z tym, co zrobił i zdając sobie sprawę, że nie jest poza odkupieniem. Drugi jest bardziej problematyczny – pomimo braku bezpośredniego zgłębienia koncepcji wcześniej, punkt kulminacyjny finału nagle wprowadza wątek zastępczego ojca dla Star-Lorda. To fajny pomysł i taki, który pozostawia Petera samego we wszechświecie, ale do tego momentu został tylko lekko poruszony, a biorąc pod uwagę, jak zuchwały Yondu był dla Petera w przeszłości, jest raczej pozytywną oprawą agresywnego związku.
Kiedy jednak film pozwala Rookerowi być tylko postacią, rzeczy są o wiele lepiej przedstawione. Jestem Mary Poppins, wy wszyscy już jesteście memem (który bez wątpienia cieszy Disneya, biorąc pod uwagę spóźnioną kontynuację), ale wiele z jego samotnych chwil to te, które się wyróżniają – od jego introspekcyjnego wprowadzenia do niedowierzania w Baby Groot nieudolne wybicie. Nawet jego powiększona płetwa – nawiązanie do komiksów – służy jako subtelna wizualna reprezentacja, w której obejmuje on swoje prawdziwe ja.
Następna strona: Śmierć Yondu
Kluczowe daty wydania- Spider-Man: Homecoming (2017) Data wydania: 07 lipca 2017
- Thor: Ragnarok (2017) Data wydania: 3 listopada 2017 r
- Czarna Pantera (2018) Data wydania: 16 lutego 2018 r
- Avengers: Infinity War / The Avengers 3 (2018) Data wydania: 27 kwietnia 2018 r
- Ant-Man i Osa (2018) Data wydania: 06 lipca 2018 r
- Kapitan Marvel (2019) Data wydania: 08 marca 2019 r
- The Avengers 4 / Avengers: Endgame (2019) Data wydania: 26 kwietnia 2019 r