Pomimo zabawnego założenia, Keeping Up with the Joneses jest dość zabawną komedią, która jest bardzo ogólna.
Pomimo zabawnego założenia, Keeping Up with the Joneses jest dość zabawną komedią, która jest bardzo ogólna.
Wysyłając swoje dzieci na obóz letni, szczęśliwe małżeństwo Jeff (Zach Galifianakis) i Karen Gaffney (Isla Fisher) po raz pierwszy od lat mają dom tylko dla siebie. Szukając sposobu na uwolnienie się od przyziemnych rutyn, zaintrygowali ich nowi sąsiedzi, którzy wprowadzają się po drugiej stronie ulicy - Tim (Jon Hamm) i Natalie Jones (Gal Gadot). Twierdząc, że są gotowi osiedlić się na przedmieściach po życiu spędzonym w podróżowaniu po świecie, Tim i Natalie szybko integrują się ze zwartą społecznością ślepej uliczki, imponując wielu swoim umiejętnościami i historiami.
Podczas gdy Jeff jest zakochany w perspektywie przyjaźni z ludźmi, którzy są tak „fajni”, Karen staje się podejrzliwa wobec Jonesów, wierząc, że są zbyt doskonali i spełnieni, by nazywać ich sąsiedzkim domem. Pewnej nocy, kiedy Jonesowie są poza domem, Jeff i Karen zakradają się do domu swoich sąsiadów i odkrywają, że Tim i Natalie są rządowymi szpiegami badającymi firmę lotniczą, dla której pracuje Jeff. Poprzez serię wydarzeń Jeff i Karen stają się częścią spisku szpiegowskiego i muszą pomóc Jonesom w wypełnieniu ich misji, zanim amerykańskie bezpieczeństwo zostanie zagrożone.
Gal Gadot i Jon Hamm w Nadążaniu za Jonesami
Najnowszy film reżysera Grega Mottoli ( Superbad, Adventureland ), Nadążanie za Jonesami jest próbą twórcy filmu, aby przenieść swój rodzaj humoru do wypróbowanego i prawdziwego gatunku akcji / komedii. Mottola odniósł wiele sukcesów, tworząc filmy, które poruszają emocjonalny akord wśród publiczności, a jednocześnie dają mnóstwo śmiechu. Niestety, ta oferta nie jest tak dopracowana, jak niektóre z jego innych dzieł. Pomimo zabawnego założenia Nadążanie za Jonesami to dość zabawna komedia, która jest bardzo ogólna.
Jednym z największych rozczarowań w filmie jest scenariusz Michaela LeSieura, którego uruchomienie trwa zbyt długo. Nadążanie za Jonesami nie spieszy się z dotarciem do elementu szpiegowskiego, marnując znaczną część wczesnych sekcji na tajemniczy wątek, w którym Jeff i (głównie) Karen próbują odkryć prawdę o swoich sąsiadach. Problem z tym podejściem polega na tym, że wielu widzów będzie już świadomych zawodu Tima i Natalie, więc pierwszy akt jest wyjątkowo nie angażujący i ma problemy z połączeniem. Ponadto film nie od razu przedstawia powód, dla którego Gaffneyowie są sceptyczni wobec zamiarów swoich sąsiadów (poza własną paranoją Karen), więc ich działania na początku są wygodne dla fabuły, a nie naturalne. Lepiej byłoby, gdyby LeSieur skupił się na Timie i Natalie próbujących wtopić się w przedmieścia klasy średniej (i rozwiązać bardziej intrygującą zagadkę), ale umieszczenie Galifianakisa i Fishera na froncie i środku prowadzi do zabawnych ryb z wody scenariusze.
Zach Galifianakis i Isla Fisher w Nadążaniu za Jonesami
Oprócz słabej konfiguracji Nadążanie za Jonesami jest również utrudniony przez niechęć do rozwijania któregokolwiek z przedstawionych pomysłów. Scenariusz bawi się kilkoma interesującymi koncepcjami, które mogłyby dodać warstwy do filmu (np. Tim nienawidzi swojej pracy, Jonesowie mają problemy z komunikacją w swoim małżeństwie), ale nigdy nie wykracza poza poziom powierzchowny. Jeff i Tim spędzają razem miłe chwile, podczas których wygląda na to, że tworzy się przyjaźń, ale wiele prób rozwinięcia dynamiki między Gaffneys i Jonesami jest pustych. Sentymentalne bity, które próbuje uderzyć film, nie są zbyt udane, co oznacza, że ostateczny wątek historii jest niezadowalający. Jeśli w pierwszym akcie chodziło bardziej o związanie się Gaffneyów z nowymi sąsiadami (zamiast węszenia wokół), to Nadążanie za Jonesami mógł (nieznacznie) szarpnąć za struny serca. W tej chwili historia jest bardzo drobiazgowa i nie wnosi wiele nowego do stołu.
Żaden z występów w głównym zespole nie jest dokładnie przełomowy, ale najwybitniejsi są prawdopodobnie Galifianakis i Hamm. Ten pierwszy może być tutaj typowany jako społecznie niezręczny everyman, ale aktor dobrze pasuje do tej roli i może pokazać swoje talenty komediowe, w tym kilka fizycznych fragmentów, które są warte chichotu. Jak wspomniano powyżej, jego sceny z Hammem są nieco zabawne, dając filmowi dziwną parę, która (czasami zbyt na nos) wyśmiewa ich ogromne różnice. Tim jest prawdopodobnie postacią o największej „głębi”, zapewniając Hammowi różnorodny materiał do pracy. Wykonuje dobrą robotę z sekwencjami akcji, a Hamm podnosi to, co jest na stronie, aby uczynić Tima szczerą postacią.
Jon Hamm i Gal Gadot w Nadążaniu za Jonesami
Niestety, czołówki nie dają wiele do roboty. Gadot jest w porządku jako stalowy, zdeterminowany i rozsądny szpieg, ale to wszystko, co ma do zaoferowania jej postać. Podobnie jak Hamm, Gadot jest solidny podczas stałych fragmentów, ale nic tutaj nie jest jeszcze bardziej ekscytujące fanów DC o jej nadchodzącym Cudowna kobieta samodzielny film. Podobnie Fisher's Karen to niewiele więcej niż znudzona postać z przedmieścia, która wpada w niezwykłą sytuację. Gdyby LeSieur i Mottola starali się zrobić więcej ze swoimi postaciami niż uczynić je dwuwymiarowymi, mogliby mieć coś fajnego. Ale ponieważ widzowie będą mieli problemy z dbaniem o obsadę, film jest dość jednorazowy.
Na końcu, Nadążanie za Jonesami miał potencjał, aby być solidnym przedsięwzięciem rozrywkowym, ale niedociągnięcia scenariusza są zbyt duże, aby je przezwyciężyć. To akcja / komedia, która też nie oferuje zbyt wiele, brnąc i wykonując ruchy, aż dojdzie do końca, pozbawiona serca i treści, które miały inne filmy Mottoli. Nawet tym kinomanom zaintrygowanym marketingiem prawdopodobnie lepiej byłoby poczekać na domowe media, ponieważ produkt końcowy ma bardzo niewiele do zaoferowania, aby zagwarantować pełną cenę wstępu.
Zwiastun filmu
Nadążanie za Jonesami jest teraz odtwarzany w kinach w Stanach Zjednoczonych. Trwa 105 minut i ma ocenę PG-13 pod względem treści seksualnych, akcji / przemocy i krótkiego, silnego języka.
Daj nam znać, co myślisz o filmie w sekcji komentarzy!