Rzut oka na to, jak niezamierzony błąd poprawił rozgrywkę Street Fighter II i zapoczątkował koncepcję kombinacji wejściowych w grach walki.
Czasami najlepsze innowacje w życiu powstają przypadkowo: Alexander Fleming odkrył penicylinę, gdy dostał swoje szalki Petriego z bakteriami zainfekowanymi pleśnią, a koncepcja `` kombinacji gier walki '' powstała, gdy programiści Street Fighter II odkryli niezamierzoną usterkę w kodzie animacji swoich postaci. Od tego mało prawdopodobnego początku, kombinacje stały się kluczową częścią gatunku gier walki, wyznacznikiem umiejętności, który odróżniał utalentowanych graczy od `` pogromców przycisków '' i kluczowym narzędziem w zestawie profesjonalnych zawodników turniejowych gier walki.
Wiele osób, które dorastały w latach 90., ma miłe wspomnienia związane z graniem Street Fighter II w salonach gier i na konsolach, spędzając godziny walcząc ze znajomymi w pojedynkach jeden na jednego i ćwicząc kombinację ciosów ćwierćkolem potrzebną do wykonania podpisu Ryu Hadoken ruszaj się. Nie tak wiele osób jest tak zaznajomionych Street Fighter I , pierwsza rata uliczny wojownik franczyzowa. Nawet jeśli Street Fighter 1 zawiera wiele elementów podpisu uliczny wojownik franczyza - ciosy, kopnięcia, skoki, blokowanie, kule ognia wystrzeliwane z rąk - brakowało w niej kluczowych cech, które nadałyby podgatunkowi bijatyk jej nowoczesną złożoność. Mówiąc dokładniej, brakowało mu chwytaków i kombinacji.
Kontynuuj przewijanie, aby kontynuować czytanie Kliknij poniższy przycisk, aby szybko rozpocząć ten artykuł.
Obecnie walka z postaciami w grach uliczny wojownik gry i inne najbardziej pochodne gry walki mają co najmniej jeden atak z grapplingiem, którego mogą użyć, aby przebić się przez strażników wrogów, którzy blokują ataki. Twórcy Street Fighter II celowo dodano mechanikę gry „Grappling”, aby gracze mogli karać przeciwników, którzy ciągle blokują biernie; zachęciło to do taktycznej dynamiki „papier-kamień-nożyce”, w której gracze musieli udaremnić przewidywania rywala poprzez ciągłe przechodzenie między uderzeniem, blokowaniem i grapplingiem. Z drugiej strony kombinacje powstały jako rodzaj szczęśliwego przypadku, dzięki wyjątkowemu dziwactwu w animacjach postaci takich jak Ryu, Ken, Sagat i Chun Li.
Twórcy Street Fighter 2 odkryli kombinacje we własnych grach
Kiedy programiści w Capcom zaczęli pracować nad Street Fighter II , najpierw stworzyli listę kolorowych postaci sztuk walki, a następnie nadali im ciekawe ruchy i specjalne ataki, aby pasowały do ich stylu walki i (często stereotypowych) narodowości; Ryu i Ken, na przykład, mogli strzelać kulami ognia `` Hadoken '', aby uszkodzić przeciwników z dystansu, zrzucić skaczących przeciwników z nieba za pomocą `` Shoryuken '' i zmniejszyć odległość między wrogami za pomocą `` Tatsumaki Senpukyaku '' (`` Hurricane Kick '' po angielsku).
Podczas programowania i renderowania modeli postaci 2D dla Street Fighter II ' stworzyli zestawy animacji klatek dla każdego wejścia normalnego i specjalnego ataku: na przykład podstawowy ciężki kopniak Ryu miał ramkę startową, w której cofa stopę, zestaw aktywnych klatek, w których jego kopnięcie może uszkodzić pole trafienia wroga , potem ramka regeneracyjna, w której jego stopa cofnęła się i wrócił do swojej bezczynnej pozycji. Deweloperzy musieli również zaprojektować animacje „wzdrygnięcia”, zestaw klatek pokazujących, kiedy ich postacie w bijatyce skrzywiły się w odpowiedzi na ataki wroga.
Jeden duży priorytet dla Street Myśliwiec II ' Twórcy mieli ulepszyć mechanikę rozgrywki, która w oryginale była frustrująca Uliczny wojownik. W wywiadzie dla Wielokąt , kilku weteranów Street Fighter II deweloperzy opowiadali, jak spędzali czas na poprawianiu sposobu, w jaki ich gra interpretowała ruchy joysticka / przycisków gracza, aby ataki specjalne, takie jak Hadoken Ryu, były łatwiejsze do wykonania. Zmniejszając wymagania czasowe dla tych specjalnych ruchów, powstało dziwne dziwactwo w rozgrywce: łącząc razem pewne przyciski ataku (na przykład kucanie + hadoken), gracze mogli przeskoczyć obok pewnych animacji `` klatki regeneracji '', aby uwolnić zaporę. kolejnych strajków.
W walce z rywalizującymi wojownikami gracz, który użył tych kombinacji, mógł `` ogłuszyć '' przeciwnika na ograniczony czas, uderzając go jednym atakiem, aby się wzdrygnął, a następnie ponownie uderzając go kolejnym atakiem, zanim animacja `` wzdrygnięcia '' dobiegnie końca. Niektórzy programiści Street Fighter II martwił się, że ten `` błąd '' zrujnuje równowagę ich gry ...
Przyszłe gry Street Fighter (i gracze) obejmowały kombinacje
... ale w końcu zdecydowali się pozostawić kombinacje jako „tajną technikę”, którą doświadczeni gracze zręcznościowi mogą odkryć i opanować poprzez eksperymentowanie i staranne wyczucie czasu. Kombinacje stały się jedną z najbardziej znanych cech szalenie popularnego Street Fighter II , w której rywalizujący gracze opracowują sprytne taktyki, aby wywierać presję na przeciwników i karać ich długimi ciągami kombinacji w momencie, gdy popełnili błąd. Przyszłe wersje Street Fighter II , Jak na przykład Super Street Fighter II i Street Fighter II: Turbo , oprócz dodawania nowych postaci i aren, objął również „kombinacje” jako filar swojej gry, równoważąc bardziej niszczycielskie kombinacje i dodając licznik, który zliczał liczbę ataków, które gracze zdołali połączyć.
Od skromnych początków w Street Fighter II , kombinacje stały się stałym elementem niemal każdej gry wideo, skupiającej się na walce wręcz, z klasycznych serii gier walki, takich jak Mortal Kombat i Tekken do gier akcji z superbohaterami z otwartym światem, takich jak Spider-Man (PS4) lub Batman Arkham Asylum . Opanowanie kombinacji wojowniczej postaci z gry wideo pozwala graczom zademonstrować swoje umiejętności i doświadczenie, a jednocześnie daje im możliwość dokonywania spektakularnych zmian w meczach dwuosobowych lub jednoosobowych rękawicach wroga.
Źródło: Wielokąt