Być może Gene Wilder odszedł, ale jego pamięć wciąż trwa w prawdopodobnie jego najlepszym występie jako aktora.
Świat nadal opłakuje stratę aktora Gene'a Wildera, który zmarł w zeszłym tygodniu w wieku 83 lat. Jednym ze sposobów, w jaki kinomani będą mogli ocalić jego pamięć, jest świętowanie mnóstwa bogatych i niesamowitych występów, które dał podczas swojego życia. A najbardziej ukochaną i kultową rolą Wildera jest z pewnością Willy Wonka, ekscentryczny i enigmatyczny cukiernik, który od tego czasu zachwyca publiczność Willy Wonka i Fabryka Czekolady zadebiutował w 1971 roku.
Zakulisowa historia kinowej adaptacji powieści dla dzieci Roalda Dahla w reżyserii Mela Stuarta Charlie i fabryka czekolady okazał się równie tajemniczy i dziwaczny, jak główny bohater filmu i jego tajemniczy proces wytwarzania cukierków. Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się jak Willy Wonka i Fabryka Czekolady pierwotnie zebrane razem lub o zaciekłym skupieniu i zaangażowaniu Gene'a Wildera w rolę, oto 15 mało znanych faktów na temat trwałego rodzinnego klasyka, który wciąż zaszczepia widzom zarówno starych, jak i młodych czysta wyobraźnia . Koniecznie przeczytaj go, zanim film doczeka się reedycji kinowej!
piętnaścieGene Wilder zaakceptował rolę pod jednym warunkiem
Chociaż nie można sobie wyobrazić nikogo innego niż Wilder grającego Willy Wonka (przepraszam Johnny Depp), prawie nie dostał tej roli. A kiedy w końcu został zaoferowany, wziął udział pod jednym stanowczym warunkiem: jak postać dokonała wielkiego wejścia.
Wilder szczegółowo omówił ten kreatywny wybór w wywiadzie dla Fresh Air NPR, zauważając: „Kiedy publiczność po raz pierwszy widzi Willy'ego Wonkę, chcę wyjść z drzwi z laską i utykać w tłumie… a potem laska Willy'ego Wonki wbija się w cegłę i zaczyna przewracać się do przodu i robi salto do przodu, po czym podskakuje; tłum wiwatuje i bije brawo”.
Kiedy reżyser Mel Stuart zapytał, dlaczego to takie ważne, Wilder odpowiedział: Ponieważ od tego czasu nikt nie będzie wiedział, czy kłamię, czy mówię prawdę. Ten genialny wybór sprawił, że Wonka stała się postacią, którą znamy i kochamy dzisiaj, całkowicie nieprzewidywalną aż do ostatniej klatki.
14Córka reżysera przekonała go do nakręcenia filmu
Dany Willy Wonka i Fabryka Czekolady jest medytacją patrzenia na świat z dziecięcej perspektywy, wydaje się całkiem stosowne i dość poetyckie, że to właśnie ono będzie odpowiedzialne za zasianie pomysłu na zrobienie filmu. I tak właśnie się stało, gdy Madeline, córka Mela Stuarta, zasugerowała, że książka Charlie i fabryka czekolady byłby idealną podstawą do filmu.
Madeline dokonała objawienia w krótkim czasie Pomnik pamięci Los Angeles Times 2012 dla jej zmarłego ojca, mówiąc: „W tamtym czasie była to moja ulubiona książka i powiedziałem mu, że z tego zrobi się świetny film”. Stuart nie tylko skorzystał z jej rady przy kręceniu filmu, ale także pojawił się w scenie w klasie, w której surowy nauczyciel, pan Turkentine, ma obsesję na punkcie tego, ile Wonka Bars Charlie i jego koledzy z klasy spożyli. Fani kina na całym świecie mają wobec niej dług wdzięczności… a może wystarczy złoty bilet.
13Firma Quaker Oats sfinansowała film, aby sprzedać swoją linię cukierków
Budżet w wysokości 3 milionów dolarów na Willy Wonka została w całości sfinansowana przez firmę Quaker Oats. To było niezwykłe posunięcie, aby firma spożywcza sfinansowała film, ale taka umowa biznesowa była wówczas koniecznością: frekwencja w filmach gwałtownie spadła w latach 60. i na początku 70., a studia wpadły w panikę finansową. Zwrócenie się do sponsorów korporacyjnych pomogło powstrzymać krwawienie.
Willy Wonka producent David Wolper właśnie wyprodukował program telewizyjny sponsorowany przez Quaker Oats, w którym dowiedział się, że szukają projektu, który pomoże promować nową linię batoników czekoladowych. Zawarto więc umowę: Quaker Oats sfinansuje film i znajdzie studio do dystrybucji i mieli pojazd do promowania swoich barów Wonka (stworzony przez filię cukierniczą Breaker).
W przeciwieństwie do surowych przepisów Wonki dotyczących procesu wytwarzania cukierków, pierwsza partia batoników Wonka musiała zostać wycofana, a ich formuła została udoskonalona dopiero w 1975 roku! Pomimo niewielkich zwrotów kasowych filmu i nieudanego wprowadzenia produktu na rynek, wciąż robili miętę z innych produktów o tematyce Wonka, w tym Oompas z masłem orzechowym, batoników Super Skrunch i ich największego hitu, Everlasting Gobstopper. Ostatecznie firma Quaker Oats sprzedała markę Wonka firmie Nestle, a cukierki są nadal produkowane w fabryce w Illinois.
12Film zawierał prawdziwego nazistowskiego zbrodniarza wojennego
Slugworth nie był jedyną nikczemną postacią, która pojawiła się w Willy Wonka. Pojawił się również znacznie mroczniejszy złoczyńca z prawdziwego życia: nazistowski zbrodniarz wojenny .
Poplecznik Adolfa Hitlera, Martin Bormann, pojawia się w scenie, w której Charlie ogląda wiadomości, które donoszą, że ostatni złoty bilet został znaleziony w Ameryce Południowej. Kiedy prezenter pokazuje zdjęcie domniemanego zwycięzcy, to nikt inny jak sam Bormann. Później Charlie przechodzi obok kiosku z gazetą z Bormannem na okładce, która określa historię jako oszustwo.
Dlaczego więc w filmie występuje nazista? Według reżysera był to żart, który nigdy się nie przyjął: w rzeczywistości Bormann zginął podczas II wojny światowej, ale plotka głosiła, że uciekł do Ameryki Południowej. Nie trzeba dodawać, że ta wzmianka przeszła dzieciom przez głowy, jak zdał sobie sprawę sam Stuart: „25 lat po II wojnie światowej bardzo niewiele osób wiedziało lub dbało o to, kim jest Martin Bormann, więc scena nigdy nie odniosła takiego sukcesu, jak się spodziewałem”.
jedenaścieIstniała bariera językowa Oompa Loompa
Nauka choreografii śpiewu i tańca do każdego filmu jest zawsze trudniejsza, niż się wydaje, ale dla obsady grającej posłusznych pracowników Willy'ego Wonki, Oompa Loompas, było to szczególnie trudne zadanie: wszyscy aktorzy wcielający się w jego psotnych sługusów pochodzili z różnych krajów europejskich ( sam film był kręcony w Monachium w Niemczech), a bariera językowa utrudniała sprawę. Jeśli przyjrzysz się uważnie, zauważysz okazjonalny błąd synchronizacji warg.
Główny aktor Oompa Loompa Rusty Goffe powiedział, że to również powodowało bóle głowy podczas sceny w pokoju telewizyjnym TV gdzie wykonywał cartwheels . Według wykonawcy zsynchronizowanie choreografii zajęło aktorom ponad 76 razy. Pomimo tych pozornych problemów z nieporozumieniem, wszyscy aktorzy Oompa Loompa stali się dobrymi przyjaciółmi i cieszyli się noc picia i żartów z obsady i ekipy , w tym kradzież butów wszystkim i związanie wszystkich sznurówek.
10Wygląd Oompa Loompy został zmieniony, aby uniknąć zarzutów o rasizm
Pomarańczowoskóre, zielonowłose Oompa Loompa zachwycały i przerażały dzieci na całym świecie swoim niezatartym wyglądem. Drobne, nieziemskie sługusy Wonki miały jednak zupełnie inne wcielenie w powieści Dahla, gdzie były plemieniem pigmejów (według słów Dahla) najgłębsze serce Afryki ”.
NAACP krytycznie odnosiło się do portretów Dahla dotyczących postaci w książce i wywierało presję na produkcję, aby zmieniła ich wygląd, mówiąc w oświadczeniu, że: Sprzeciw wobec tytułu Charlie i fabryka czekolady jest po prostu to, że NAACP nie aprobuje książki i dlatego nie chce, aby film zachęcał do sprzedaży książki. Rozwiązaniem jest zrobienie Oompa-Loompas białego i zrobienie filmu pod innym tytułem.
Reżyser Mel Stuart wziął sobie do serca krytykę NAACP, przez co nie można sobie wyobrazić postaci bez ich pomarańczowych i zielonych podobizny. Dahl był również wrażliwy na oskarżenia, a nawet zmieniał ich wygląd na pomarańczowy i zielony dla kolejnych nadruków.
9Jak Willy pokonał Charliego w dziale tytułów?
Fani książki zawsze zastanawiali się, dlaczego film zmienił tytuł z Charlie i fabryka czekolady do Willy Wonka i Fabryka Czekolady . Więc dlaczego to zrobili? Wierzcie lub nie, istnieją cztery (!) różne teorie, które krążyły przez lata.
Jednym z nich jest to, że widmo rasizmu ponownie podniosło głowę – najwyraźniej jeden z producentów filmowych, urażony oskarżeniami NAACP o Oompa Loompa, zauważył, że niewolnicy nazywali swoich szefów panem Charliem podczas wojny. Inna teoria to kolejna implikacja rasowa: słowo „Charlie” było szyderczym określeniem Viet Congu przez amerykańskich żołnierzy podczas wojny w Wietnamie.
Druga teoria jest mniej wrażliwa kulturowo i bardziej korporacyjna: ponieważ firma Quaker Oats wykorzystywała film do promowania swojego Wonka Bar, chcieli tytułu, który najlepiej odzwierciedlałby markę. Jakikolwiek powód, Stuart przedstawił najbardziej przekonujący argument dla zmiany imienia, mówiąc: Jeśli ludzie mówią: „Widziałem” Willy Wonka ”, ludzie wiedzieliby, o czym mówią. Jeśli powiedzą: „Widziałem” Charlie ”, to nic nie znaczy.
8Roald Dahl nienawidził filmu… i występu Gene'a Wildera
Możesz sobie wyobrazić, jak zmieni się nazwa, a oskarżenia o rasizm ze strony NAACP (co głęboko go zdenerwowało) zepsułoby skojarzenie Dahla z filmem. Ale te kwestie były tylko częścią tego, dlaczego autor pogardzał filmową adaptacją swojej książki. Dahl najwyraźniej nie lubił gry Wildera, ponieważ zawsze wyobrażał sobie w tej roli brytyjskiego aktora, wyobrażając sobie aktorów komediowych Spike'a Milligana, Rona Moody'ego lub Petera Sellersa w roli.
Autor nie przepadał też za partyturą Lesliego Bricusse'a i Anthony'ego Newleya. Przyjaciel Dahla Donald Sturrock, autor Narrator: Życie Roalda Dahl potwierdzone jako takie, mówiąc Czuł, że to trochę zbyt przesłodzone. Zauważyłem od innych ludzi, że uznał to za zbyt soczyste i sentymentalne. To ciekawe, bo nie sądzę, żeby zdawał sobie sprawę z tego, jak silny wpływ miała muzyka na pokolenie dzieciaków.
Obawy Dahla z filmem spowodowały taką udrękę, że wpisał to do testamentu, że kontynuacja książki ( Charlie i Wielka Szklana Winda ) nigdy nie mógł zostać sfilmowany.
7Film miał duży wpływ na Marilyn Manson
Shock Rocker Marilyn Manson był w latach 90. wrogiem publicznym numer jeden dla rodziców. Wśród jego kontrowersyjnych piosenek opowiadających się za szatanem, seksem, narkotykami i rock and rollem było mało prawdopodobne odniesienia do rozrywki dla dzieci. I Willy Wonka i fabryka czekolady okazały się główną inspiracją dla ich tworzenia piosenek i estetyki wizualnej.
Debiutancki album jego zespołu z 1994 roku Portret amerykańskiej rodziny rozpoczyna się utworem „Preludium (The Family Trip)”, gdzie Manson recytuje monolog Wildera z rejsu statkiem nad niesamowitymi pejzażami dźwiękowymi. A jego szalona, demoniczna recytacja jest tak samo mroczna i denerwująca jak każda piosenka z rażąco obraźliwym tekstem. Obsesja piosenkarza na punkcie Willy Wonka nawet rozszerzony do teledysku do piosenki „Dope Kapelusz” , z hołdem dla sceny przejażdżki łodzią z filmu i Mansona przywdziewającego strój w stylu Wonki. To wszystko dowodzi, że Willy'ego Wonki mroczny, wywrotowy element był bardziej widoczny dla dzieci niż dorosłych, co zwyciężyło pokolenie X i każde następne pokolenie.
6Wypiek z box office przekształcony w kultowy klasyk
Willy Wonka i Fabryka Czekolady został wydany 30 czerwca 1971 roku i świat nie mógł się tym przejmować. Zajęła pięćdziesiątą trzecią w tym roku, z jedynie łagodnymi pochwałami krytyków i skromnymi wynikami kasowymi.
Na szczęście dzięki telewizji zyskał nowe życie (co jest ironiczne, biorąc pod uwagę, że film ostrzegał przed złem małego ekranu). Dzieci go zjadły, a jego legenda wciąż rosła. Obecnie plasuje się na gwiezdnej 89% Świeżości na stronie zbiorczej recenzji Rotten Tomatoes.
Dlaczego to trwa tak długo? Powodów jest kilka, ale najbardziej przekonującym jest to, że udaje mu się przemawiać do wszystkich grup wiekowych, zarówno dzieci, jak i dorosłych. To sprawia, że jest to dość przełomowe, poprzedzające współczesną erę filmów Pixara, które tak umiejętnie przemawiają do wszystkich grup demograficznych. Jasne, że to ciepłe, ale ma też ciemną krawędź. I to właśnie te diametralnie przeciwne, ale całkowicie komplementarne elementy sprawiają, że jest tak fascynujący.
A postrzeganie go jako dorosłego oznacza, że z pewnością widziałeś go jako dziecko. Ten rodzaj nostalgii nigdy nie zanika.
5Paramount sprzedał prawa do filmu firmie Warner Bros.
Po Willy Wonka i Fabryka Czekolady osiągając gorsze wyniki w kasie (zarabiając tylko 4 miliony dolarów przy trzymilionowym budżecie), Paramount Pictures myślało, że zainwestowało w cytrynę zamiast czekolady. Postanowili więc nie przedłużać dystrybucji, gdy prawa wygasły w 1977 roku.
Ze swojej strony Quaker Oats również starał się zdystansować od nieruchomości, i sprzedali swoje akcje Warner Bros. za 500 000 dolarów. Jesteśmy pewni, że wszyscy zaangażowani się kopią, biorąc pod uwagę Willy'ego Wonki trwała popularność, która okazała się lukratywną dojną krową dla Warners, między reedycją kinową z okazji 25. rocznicy 1996 roku (która zarobiła 21 milionów dolarów), sprzedażą DVD i Blu-ray, przebojem kasowym reżysera Tima Burtona (z oryginalną wersją książki). tytuł), musical, a nawet restauracja w Universal Studios.
Jesteśmy pewni, że zarówno Quaker Oats, jak i Paramount chcieliby „uderzyć to, odwrócić to!” Hindsight to niesamowicie śliski stok w Hollywood.
44. Reżyser lubił trzymać młodą obsadę na krawędzi
Aktor Peter Ostrum (który grał Charliego) odnotowane w wywiadzie że Willy Wonka Reżyser Mel Stuart cieszył się elementem zaskoczenia ze swoją młodą obsadą: najbardziej imponującym planem była sala czekoladowa. Nasz reżyser Mel Stuart nie chciał, żebyśmy widzieli plan, dopóki nie zaczęliśmy kręcić, więc mieliśmy ten zaskoczony wyraz twarzy.
Działa to z cudownym skutkiem, ponieważ dzieci, podobnie jak publiczność, mają autentyczne wyrazy podziwu, gdy oglądają cudownie wyglądające otoczenie, w tym odurzający wodospad, który okazał się zbyt kuszący dla żarłocznego Augustusa Gloopa (Michael Bollner).
Według wszystkich relacji, dzieci-wykonawcy czuli, że sztuczna fabryka przypomina prawdziwy park rozrywki, co było namacalne dla każdego, kto widział film. To podejście odnosi się również do niezapomnianej przejażdżki łodzią , gdzie aktor Paris Themmen (Mike Teevee) zauważył, że w Reddit AMA jego i jego koledzy z obsady wyrazy strachu były prawdziwe. Byli naprawdę przerażeni przerażającym monologiem Wildera (więc niebezpieczeństwo musi rosnąć!) I mrocznym złowieszczym zestawem… nieświadomi, że idylliczna fabryka cukierków miała tak ciemne podbrzusze.
3Gene Wilder czuł się dość źle, jeśli chodzi o utrzymywanie obsady na krawędzi
Kolejna część Willy Wonka i Fabryka Czekolady nieprzewidywalny ton zawdzięcza występowi Wildera, w którym Wonka od czasu do czasu oddaje gwałtowne wahania nastroju i enigmatyczne wypowiedzi. Oprócz jego szalonego monologu o przejażdżce łodzią, w kulminacyjnym momencie filmu jest też słynny moment fałszywego oburzenia, kiedy Wonka zbeształ Charliego i wujka Joe (Jack Albertson), gdy zapytano go, dlaczego nie otrzymałby dożywotniego zapasu czekolady jako obiecał ( POWIEDZIAŁEM dzień dobry panie!! )
W filmie dokumentalnym Czysta wyobraźnia , Ostrum ujawnił, że ani on, ani Albertson nie byli świadomi, że Wilder będzie krzyczał na nich z taką zaciekłością. Na próbach Wilder celowo się powstrzymywał, aby podczas pracy kamer aktorzy reagowali na jego wybuch w odpowiednio zszokowany sposób. Mówi również o łagodnej naturze Wildera, która według Ostruma musiała zwalczyć chęć ostrzeżenia go o tym, jak będzie krzyczeć na scenie. Ale w końcu nic złego się nie stało… lub w żargonie Wonki: ' Mały nonsens od czasu do czasu jest smakowany przez najmądrzejszych ludzi ”.
dwaJak naprawdę smakował cukierek?
To prawie niemożliwe do oglądania Willy Wonka i fabryka czekolady i nie głodować. Rzeczywiście, niesamowita gama fantastycznych kreacji cukierniczych producenta cukierków napędza zarówno wyobraźnię, jak i żołądek. Jak więc smakowały cukierki przedstawione w filmie?
Podczas gdy wiele przedmiotów we wspaniałym pokoju z czekoladą zostało wykonanych z czekolady, większość innych artykułów spożywczych przedstawionych w filmie najlepiej pozostawić wyobraźni. Pozornie smakowicie wyglądająca czekoladowa rzeka była jednym z największych zabójców: 150,00 galonów wody wypełnionej czekoladą w proszku i śmietanką, która z dnia na dzień cuchnęła coraz gorzej.
Pysznie wyglądająca filiżanka do herbaty z żonkilem Gene'a Wildera została w rzeczywistości wykonana z wosku, co wymagało od niego wypluwania ugryzień między ujęciami kamery. A co z tą niesławną tapetą, którą można lizać? Cóż, to było chyba najmniej imponujące danie. Smakowało mniej jak snozzberries, a bardziej jak… no cóż… tapeta. Albo słowami Julie Dawn Coe (Veruca Salt): Smakowało obrzydliwie.
1Gene Wilder był bardzo wybredny w swojej garderobie
Wilder potraktował swoje rzemiosło śmiertelnie poważnie, nawet w lekkim filmie, takim jak Wonka . I miał silne, świadome opinie na temat wszystkiego, od wejścia jego postaci po jego słynny kostium.
Oryginalne szkice projektów kostiumów dla Wonki chybiły celu dla Wildera. Tak mocno się w tym czuł że napisał list do Stuarta i wyartykułował, jak jego zdaniem można przeprojektować garnitur, aby lepiej pasował do wrażliwości postaci, którą luźno definiuje jako: Próżny mężczyzna, który zna kolory, które mu pasują, a mimo to, z całą dziwnością, ma dziwnie dobry gust. Coś tajemniczego, ale nieokreślonego. W liście znalazły się takie rewelacje, jak prośba o dwie duże kieszenie do wyjęcia z smukłej, kobiecej linii oraz zawetowanie proponowanego koloru spodni: Slime green są obrzydliwe. Ale spodnie w kolorze piasku są równie dyskretne dla aparatu, ale gustowne.
Poprosił również o zmianę rozmiaru jego niesławnego cylindra, zauważając, że skrócenie go o 2 cale uczyniłoby go bardziej wyjątkowym. Na koniec chciał, aby pasowały do jego obuwia: dopasowanie butów do kurtki to fey. Dopasowanie butów do czapki to gust. List Wildera mówi wiele o tym, jak przygotowywał się do swojej roli i dlaczego jego występ pozostaje w rezultacie tak niezapomniany.
---
Mam nadzieję, że podobała Ci się nasza lista zabawnych faktów na temat Willy Wonka i Fabryka Czekolady ! Czy sądzisz, że przeoczyliśmy jakieś faktoidy? Powiedz nam w komentarzach!