Od gier FMV, takich jak The Quiet Man, po strzelanki z lekkiej broni, takie jak Death Crimson, niektóre złe gry mogą nadal mieć doskonałą muzykę.
Mimo że muzyka jest ważnym elementem we wszystkich grach wideo, większość ludzi dopiero niedawno zaczęła zauważać wysiłek, jaki wkłada się w tworzenie tych ścieżek dźwiękowych. Ponieważ gracze często będą musieli słyszeć te same piosenki w kółko, grając godzinami, kompozytorzy gier muszą dodatkowo ciężko pracować, aby stworzyć dobre utwory, które z czasem się nie zestarzają.
POWIĄZANE: 10 najbardziej przerażających ścieżek dźwiękowych do gier wideo
Ponieważ większość gier jest tworzona przez zespół złożony z wielu osób, nie jest niespodzianką, że czasami kompozytor może dostarczyć doskonałe melodie, podczas gdy reszta gry się zawiesza i pali. Te ślady rozjaśniają ciemność.
Cichy człowiek
Na papierze, beat-em-up przygodowo-akcji 2018 Cichy człowiek ma interesującą przesłankę, która mogłaby być rewolucyjna. Gra w unikalny sposób podąża za głuchym protagonistą, Danem, i prawie cała gra jest całkowicie cicha, aby spróbować zasymulować jego doświadczenie. Ale, zwłaszcza po dodaniu trybu „dźwiękowego”, oczywiste jest, że aktor przedstawia głuchotę niespójnie, a fabuła jest niemożliwa do prześledzenia, ponieważ nie ma napisów.
W przeciwieństwie do wielu innych świetnych gier FMV, Cichy człowiek jest niestety rozczarowaniem. Jednym z dobrych aspektów jest piosenka przewodnia gry: „The Quiet”. Śpiewany przez wielokrotnie nagradzaną artystkę Imogen Heap, ten niezwykle emocjonalny utwór naprawdę odzwierciedla jej niesamowite zdolności artystyczne.
Życzenie wiedźmy
Chociaż było ich mnóstwo niesamowite gry Nintendo DS wydane w trakcie jego życia , gra przygodowa 2010 Życzenie wiedźmy nie jest jedną z tych gier, chociaż ma kilka dobrych pomysłów. Gracz steruje młodą dziewczyną Vicky, która mimo biedy i tylko bogatych, których stać na magiczną edukację, chce zostać wiedźmą. Po spotkaniu z tajemniczym złodziejem o imieniu Tanya, Vicky budzi swoje moce i ostatecznie musi uratować miasto przed złymi zagrożeniami.
Chociaż jest to solidna przesłanka, faktyczna historia nie prowadzi donikąd, ponieważ prawie wszystko jest wypełniaczem. Również rozgrywka polegająca na dobieraniu run, aby rzucać określone zaklęcia, również nie działa przez większość czasu. Ale piosenka otwierająca i kończąca grę, „Tabidachi no Uta”, jest solidnym utworem, który jest zarówno optymistyczny, jak i chłodny.
Scooby Doo! Tajemniczy chaos
Wydany w 2003 roku, Scooby Doo! Tajemniczy chaos to gra przygodowa, w której gracz kontroluje zarówno Kudłatego, jak i Scooby'ego, którzy przemierzają kilka poziomów i rozwiązują zagadki. Po ujawnieniu, że ktoś użył stron z magicznej księgi znanej jako Księga Zagłady, aby uwolnić potwory i duchy, gang musi zebrać wskazówki, a także użyć księgi, aby odzyskać wszystkie stworzenia w celu rozwiązania zagadki.
Choć fabuła jest dość dobra i zabawna, rozgrywka rujnuje wrażenia. Z niezgrabnymi kontrolkami, żmudnymi łamigłówkami i nudnymi środowiskami, gracz prawdopodobnie poczuje się sfrustrowany lub znudzony. W przeciwieństwie do tego cała ścieżka dźwiękowa jest zabawna, chwytliwa i jazzowa. Jeden z utworów, „Costume”, ma tak funky, że aż trudno uwierzyć, że istnieje w przeciętnej grze.
Opowieść czarownicy
Wydany w 2009 roku na Nintendo DS, Opowieść czarownicy jest JRPG i kolejny przykład an Alicja w Krainie Czarów inspirowana gra . Po tym, jak ucząca się czarownica o imieniu Liddell przypadkowo wypuszcza złą istotę zwaną Eld Witch, która została zapieczętowana wiele lat temu przez królową Alice, musi podróżować po świecie z wampirem o imieniu Loue, aby ocalić inne królestwa i pokonać Eld Witch.
Pomimo stylu gotyckiej opowieści i ciekawej fabuły, rozgrywka jest bardzo żmudna z długimi losowymi bitwami i systemem walki opartym wyłącznie na rysiku, który jest fajny w teorii, ale nie zawsze działa w praktyce. Cała ścieżka dźwiękowa jest jednak utrzymana w mrocznym, kabaretowym stylu, którego przyjemnie się słucha. Własny motyw Liddell przywodzi na myśl karnawał w Halloween, ale ma też szybką i lekką melodię, która odzwierciedla jej zabawną naturę.
Gepardy
Zwolniony w 1991 dla NES i 1993 dla Genesis, Akcja 52 to multicart, który zawierał łącznie 52 „gry” i jest często uważany za jedną z najgorszych gier wszechczasów. Każda gra dostępna na kartridżu jest błędna i przynajmniej na granicy nie da się grać. „Polecana” gra na liście była Gepardy, który został oparty na Wojownicze Żółwie Ninja i skupił się na trio antropomorficznych gepardów.
POWIĄZANE: 10 najbardziej ekscytujących ścieżek dźwiękowych do gier wideo
Chociaż Gepardy otrzymało trochę więcej polerowania niż reszta Akcja 52, to wciąż był bałagan. Ale pomimo tego, że sama gra jest okropna, piosenka przewodnia jest tak chwytliwa, że przetrwała i została nawet wykorzystana w platformówce Akcja Syobon. Podczas gdy sequel Gepardy II, nigdy nie został oficjalnie wydany, niektóre poziomy zostały odkryte i przywrócone lata później.
Srebrny Surfer
Skoncentrowany wokół postaci z Marvel Comics znanej jako The Silver Surfer, Srebrny Surfer to przewijana strzelanka z 1990 roku dla NES i często uważana za jedną z najtrudniejszych gier, jakie kiedykolwiek powstały. Kontrolując Srebrnego Surfera, gracz musi pokonać wielu wrogów i bossów na kilku etapach za pomocą pocisków.
Choć na początku nie wydaje się to złe, szybko okazuje się, że gracz ma ogromne pole trafień, które sprawia, że przechodzenie przez grę jest niezwykle irytującym doświadczeniem. Z drugiej strony ścieżka dźwiękowa gry jest jedną z najlepszych, jakie kiedykolwiek powstały na NES. Kompozytor Tim Follin wiedział, jak tworzyć muzykę dla NES lepiej niż ktokolwiek inny i Srebrny Surfer gra udowadnia to swoimi melodiami pompującymi adrenalinę.
Terminator (Sega CD)
Chociaż na płycie Sega CD było kilka dobrych gier, większość z nich była słaba, w tym platformowa strzelanka z 1993 roku Terminator. Oparta na filmie z 1984 roku o tej samej nazwie, gra śledzi żołnierza Kyle'a Reese'a, który walczy w obiekcie Skynet, cofa się w czasie, chroni Sarah Connor i walczy z maszynami Terminatora.
Chociaż rozgrywka jest zbyt powtarzalna, aby była przyjemna przez długi czas, gra ma piękną grafikę i doskonałą ścieżkę dźwiękową. Chociaż główna piosenka jest oparta na tej z filmu, można argumentować, że wersja tej gry jest w rzeczywistości lepszą wersją z silnymi nutami syntezatorów.
Godło ognia Losy
Wydany na konsolę Nintendo 3DS w 2015 roku, Godło ognia Losy to taktyczna gra JRPG i czternasta odsłona Emblemat ognia seria. Ten wpis opowiada o dostosowywanym bohaterze, który zostaje złapany w sam środek wojny między ich miejscem urodzenia, Hoshido, a ich przybranym domem, Nohr. W przeciwieństwie do wielu innych złych gier, problem z Godło ognia Losy to nie rozgrywka, ale historia.
Ponieważ gra została wydana w trzech oddzielnych wersjach, które zostały zatytułowane Pierworództwo , Podbój , oraz Objawienie, gracze, którzy otrzymali tylko jedną wersję, otrzymali fragmentaryczny fragment historii. Wraz z niespójnym zapisem między podporami a głównym wątkiem, ogólna narracja stała się pomieszanym bałaganem. Ale gra ma również intensywną orkiestrową ścieżkę dźwiękową, a śpiewacy występujący jako Azura zarówno w wersji japońskiej, jak i angielskiej, dostarczają niesamowicie emocjonalnych utworów.
Jeż Sonic
Powszechnie określany jako Sonic '06, Sonic the Hedgehog to platformówka z 2006 roku, która często jest uważana nie tylko za jedną z najgorszych gier w Dźwiękowy seria, ale jedna z najgorszych gier wszech czasów. Gra śledzi Sonic, Shadow i Silver, gdy próbują powstrzymać starożytne zło znane jako Solaris.
POWIĄZANE: 10 zabawnie przerażających ścieżek dźwiękowych do gier wideo
Ponieważ gra została wykonana w pośpiechu, a wielu członków pozostawiono w trakcie opracowywania innych projektów, gra jest bardzo niekompletna z wieloma usterkami, niedokończonymi pomysłami i słabo zaimplementowaną mechaniką rozgrywki. Jedna spójna rzecz o Dźwiękowy Gry polegają jednak na tym, że nawet złe tytuły mają świetne ścieżki dźwiękowe. Chociaż większość nienawidziła tej gry, wielu graczy nie mogło przestać słuchać epickich utworów, takich jak „Solaris Phase 2.”.
Karmazyn śmierci
Uważana przez niektórych za najgorszą grę wydaną na Sega Saturn, Karmazyn śmierci to strzelanka pierwszoosobowa z lekką bronią. Wydany tylko w Japonii, gracze kontrolują człowieka o imieniu Combat Echizen, który używa tajemniczej broni o nazwie Crimson do walki z ludźmi, którzy zostali zamienieni w potwory.
Pomimo niskiej jakości grafiki, dezorientującego aparatu i fatalnego sterowania, gra ma kultowe następstwa i dwie sequele. To nieoczekiwane wsparcie jest prawdopodobnie spowodowane niezrozumiałą fabułą gry, unikalnym stylem i zabawną ścieżką dźwiękową. Po prostu słuchając głównego tematu gry, łatwo można usłyszeć, jak wiele radości sprawił kompozytor Kunitaka Watanabe tworząc muzykę.
DALEJ: 10 najlepszych japońskich horrorów, które nigdy nie miały oficjalnej angielskiej lokalizacji